هوش مصنوعی: ای دختر خوش‌چهره و زیبا، دامن خود را کنار بزن و خود را از موانع آزاد کن، تو همچون درخت سرو با قد و قامت بلند در سرزمین کشمیر هستی و مانند آفتابی که بر جهان تابیده، روشنایی و شکوه را به ارمغان می‌آوری.

هوش مصنوعی: ظاهر زیبا و دلربای تو باعث حسادت آن دخترانی می‌شود که به زیبایی مشهورند. چشمان مست تو نیز همچون طلسمی جادویی،魅力 خاصی دارد که شبیه به جاذبه‌های کشمیر است.

هوش مصنوعی: زیبایی تو مانند نقاشی در یک گالری است و خطوط سیاه تو، داستان سرنوشت من را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم امروز دل من به چه چیزی مشغول است، آیا به یاد آن دختر زیبای ترک است یا به سفر و گشت و گذار در دشت و صحرا.

هوش مصنوعی: با شکوه و زیبایی گیسوانت را آزاد کن، لباسشان را کنار بزن و جام شادی را در دست بگیر.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، خواهش می‌کنم مرا از در خود بیرون نکن. من به خاطر موهای پیچ در پیچت، گره خورده‌ام و قلبم به زنجیری بسته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی درد و غم انسان را از پا در می‌آورد، چه راه حلی برای دلbroken وجود دارد؟ و اگر از دست برود، چه تدبیری می‌توان اندیشید؟

هوش مصنوعی: کشتن عاشقان نیاز به شمشیر ندارد و برای بیان احساسات مشتاقان نیازی به توضیح نیست.

هوش مصنوعی: در بهار، نمی‌توان انتظار داشت که بلبل شب‌زنده‌دار در سکوت بماند؛ چراکه ناله و آواز او در دل شب طنین‌انداز است.

هوش مصنوعی: هرکس که به عشق فکر کند، دلش پر از غم و اندوه می‌شود و احساساتی تلخ و پر درد را تجربه می‌کند.