هوش مصنوعی: در خیابان تو نمی‌توان به فکر جان بود، زیرا زیبایی تو آنقدر جذاب و دلربا است که نمی‌توان کاری جز شگفتی و تحسین انجام داد.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را نمی‌توان در دل پنهان کرد، همانطور که نمی‌توان نور خورشید را در چشمه‌ای پنهان نمود.

هوش مصنوعی: از تو خواستم که دربارهٔ مشکل مهمی صحبت کنیم، ولی تو گفتی که این نکتهٔ ظریف و دقیق را نمی‌توان به راحتی بیان کرد.

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم قلم با تو به نوشتن درباره‌ی اندوه عشق تو بپردازد، نمی‌تواند حتی گوشه‌ای از آن را بیان کند.

هوش مصنوعی: نوشداروی من از لبان تو است و می‌گویند که احساس شکرگذاری می‌کنم، هرچند نمی‌توانم درد و ناراحتی‌ام را درمان کنم.

هوش مصنوعی: چشمک زیبای تو همچون یک تیر، از مرز وجود من عبور کرد و در میدان تفکر و احساس، نمی‌توان به راحتی به جان و روح خود پرداخته و تمرکز کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو به من آسیب بزنی، من شکایت نخواهم کرد؛ زیرا از دوست، زخم شمشیر را می‌توان تحمل کرد و نمی‌توان فریادی سر داد.

هوش مصنوعی: درست است که بلندی تو مثل سرو زیباست، اما هیچ کس نمی‌تواند زیبایی و بزرگیت را با زیبایی و عظمت شاهان مقایسه کند.

هوش مصنوعی: خواجو می‌گوید که آنچه در آینده بر تو خواهد گذشت، تنها نتیجه و تأثیر زمان است و نمی‌توان به جز آن چیزی را در فکر و دل داشت. در واقع، زمان و سرنوشت در پیش آمدهای زندگی نقش اصلی را دارند و نمی‌توان از آن‌ها فرار کرد.