هوش مصنوعی: جز صدای ناله کسی همراه و همدل نمی‌آید، و فقط سایه کسی می‌تواند ادامه‌دهنده و همراه باشد.

هوش مصنوعی: ای آقا، بی‌جهت خشمگین نباش که بلبل در فصل بهار از باغ برنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: به کسی که با احترام و محبت به او خطاب می‌کنم، گفتم که ای محبوب، وقتی که تو سر برداشتنی نداشته باشی و قد بلند خود را نشان ندهی، هرگز کسی که به تو افتخار می‌کند به ظهور نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: هر دلی که موفق به کسب نعمت و خوشبختی نشود، هرگز نمی‌تواند از زیبایی و جاذبه‌های دنیا لذت ببرد.

هوش مصنوعی: برگرد و نگاهی به من بینداز، هرچند که مگس در نظر نمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کسی با دقت به تیر تو آسیب ببیند، دیگر کسی درباره آن شکایت نمی‌کند، مانند این که با چاقو ضربه‌ای به کسی بزنی و صدایی از او در نیاید.

هوش مصنوعی: زمانی که بلبل دلسوخته را از پرواز بازمی‌دارند و بالش را می‌شکنند، دیگر نمی‌تواند بر فراز چمن پرواز کند و به زندگی پیشین خود بازگردد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شمع روشن است، در پای تو سر فرود می‌آورد. هر کس که نتواند سرش را به زیر بیندازد، از زندگی خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: خواجو در سفر به سر می‌برد، اما مانند پرنده‌ای است که از قفس خارج شده و دیگر نمی‌تواند به آنجا برگردد.