هوش مصنوعی: در صبح زود، نسیم دل‌انگیزی به گل‌های خوشبو می‌وزد و یاد تو را همچون گلی در آغوش خود می‌فشارد، گویی زیبایی‌ات را در دل خود جا داده است.

هوش مصنوعی: اگر از پسته‌ی تنگ تو بویی بیاید، غنچه‌ای که نسیم صبح در آن دمیده، دهنش را می‌خراشد.

هوش مصنوعی: وقتی که در صحبت از زیبایی‌های تو یاد می‌شود، مانند عقیق درخشان و لباس زرشکی که بر تن داری، دل را شاد می‌کند و دردها را فراموش می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم بهاری بویی از تو به باغ برساند، روح چمن به شدت تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر ذره‌ای از محبت تو به آسمان بیفتد، عروس قصر آسمان، پرده‌ی خود را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: مگر اینکه محبوب من از پرده بیرون بیاید، در غیر این صورت پرده‌ی حرمت و آبرو برای مرد و زن ضرورتی دارد.

هوش مصنوعی: اگر بلبل متوجه غیرت و احساساتش در مورد صبا شود، جای تعجب است که چقدر قلبش از درد جدایی شقّه‌ای که به آن تعلق دارد، می‌سوزد.

هوش مصنوعی: بعضی وقت‌ها که زیبایی و دلربایی دنیا نمایان می‌شود، یاد فرهاد و درد و رنج او برای رسیدن به معشوقش می‌افتیم.

هوش مصنوعی: وقتی در روز قیامت بوی تو به مشام خواجو برسد، او از خاک سر بر می‌دارد و کفن‌اش را پاره می‌کند.