هوش مصنوعی: وقتی که به گفتگو با یک پیرمرد نشسته بودم، ناگهان متوجه شدم که او همان کسی است که کارهای بزرگ و مهمی در زندگی انجام داده و در حقیقت مانند یک استاد بوده است.

هوش مصنوعی: او از حال من پرسید و گفت که شعری را که درباره تو سروده شده، نشنیده‌ام.

هوش مصنوعی: من از خدا خواستم و گفتم که چند بیتی را در ستایش خواجه آفاق، صدر دیوان و دادگری بگویم.

هوش مصنوعی: نظم و ترتیب زیبا و دلنشین اشعار مانند دانه‌های مروارید است، اما هنوز نتوانسته‌اند به مقام و ارزش واقعی خود در نوعی از بزرگی و افتخار دست یابند.

هوش مصنوعی: چشمم به رنگ سیاهی درآمده مانند مداد، و هنوز هیچ‌گونه بهایی برای مدادم نپرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی این داستان را گفتم، او به من نگریست و با لبخند گفت: "شرم بر تو!"