هوش مصنوعی: ای کاش از دروازه‌ات آسمان، وظایفش را به عهده گرفته و دریای زندگی نیز به خاطر تو مسئولیت‌هایش را بپذیرد.

هوش مصنوعی: از مهربانی تو، نسیم چمن را به رنگ و بویی دلپذیر آغوش کرده و درختانی پر از گل و زیبایی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: عروس آسمان به خاطر زیبایی و شکوه تو همچون چادری زیبا بر سر خود دارد و وظیفه تو این است که به این زیبایی ادامه دهی.

هوش مصنوعی: به خاطر نعمت‌های عمومی تو، ای آسمان، خزانه‌ای از زر بافته شده است که وظیفه‌اش تامین رفاه و آسایش است.

هوش مصنوعی: شکر بر زبان تو پاسخ می‌دهد؛ طوطی با لبی از لعل شیرین، وظیفه‌اش را به خوبی انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: دو دوست شجاع و دلیر با چشمانی زیبا و درخشان همچون مروارید، از دل آثار تو دنیایی زیبا و پرمعنی را به ما تقدیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: دنیا را با وزش تو هر روز لقمه‌ای از این آشپزخانه پر ز زیبایی و وظیفه به دیگران می‌دهند.

هوش مصنوعی: پیامی از خدمتگزار خصوصی به پادشاه علیا فرستاده شده است.

هوش مصنوعی: لب‌های سرخ ساقی به قدری زیباست که شکوه و عظمت شاه را به یاد می‌آورد، به طوری که چرخ فلک را به نوشیدن می‌طلبد.

هوش مصنوعی: بدون وجود تو، هر شب بارها از شعرم خواسته شده که شعری بگویم، گویی این وظیفه‌ام است.

هوش مصنوعی: حسام، تو مانند باده‌ای سرکش هستی که می‌خوردی و رنگ لعل و قرمز آن از خون دشمنان تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: پیروزی شما بر دشمنان و موفقیت در کسب و کارتان، نشان از یاری و حمایت الهی دارد.

هوش مصنوعی: در بوته‌های خشک و بی‌ارزش کوی تو، ساکنان طاق معلق به وظیفه خود مشغول‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان از خون دشمن تو زمین را به رنگ یاقوت قرمز درآورده است.

هوش مصنوعی: ماه درخشان دین، اساس دنیا و حکومت است. کسی که هم دین و هم دنیا را از تو دارد و به تو وابسته است، مسئولیت‌های خاصی دارد.

هوش مصنوعی: تو مهدی هستی که در آخر الزمان، برای گشایش و نجات و رفع مشکلات مردم آماده‌ای.

هوش مصنوعی: دل دریای مملکت، به تو بخشش می‌کند و سرزمین‌های ثروتمند به تو خدمت می‌کنند.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی زیبایی و اهمیت معشوق را بیان می‌کند. شاعر می‌گوید که معشوق، مانند یک پرنده یا پروانه، به گردونه و مقام بالایی می‌رسد و در این میخانه، که نماد خوشی و لذت است، وظیفه و مسئولیتی به او واگذار شده است. در واقع، عشق و زیبایی او به حدی است که در دنیای رفیع و عالی نفوذ پیدا کرده و مشغول خدمت به مردم است.

هوش مصنوعی: عطارد به کمک موفقیت‌های زندگی، نتایجی را از برج دو قلو به دست خواهد آورد.

هوش مصنوعی: قضا و قدر شب هر روز مانند رختخوابی است که به دور از دیوان عرشیان به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: زلفی که به دور افکارت پیچیده شده، تو را به بازار خرید و فروش اندیشه‌ها می‌برد و وظایف و مسئولیت‌های مختلفی را به دوش تو می‌گذارد.

هوش مصنوعی: فیلسوف، عقل را در راستای درک معانی و وظایف قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر به مگس اجازه ورود به قافله مورد قبول را بدهی، می‌تواند تو را از چشم عنقا (موجود افسانه‌ای) دور کند و از مسیر اصلی‌ات منحرف کند.

هوش مصنوعی: وقتی براق و زیبای ماه را با نگاه ملامت‌آمیز خود می‌نگرید، زیبایی و قدرتمندی که بعد از سختی‌ها و چالش‌ها به دست آمده، مانند دُر ناب و با ارزشی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از جامعه‌ای که ثروتمندان دارند، درختان خشک و بی‌برگ را حاضران به کمکی برای خود برمی‌دارند.

هوش مصنوعی: عقل راستگو هر لحظه از دارالشفای ستایش تو خواستار است و این وظیفه اوست.

هوش مصنوعی: خرد بالای کشور بر تلاش برای خدمت به پادشاه کشور بزرگ، تأکید دارد.

هوش مصنوعی: آسمان به هر طریقی که شده، برای تو نشانه‌های سبزی و رشد را روی کوه‌ها و دشت‌ها ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: آیا راهب دیر نیلوفری می‌تواند از خاک درِ تو، سرمستی و روشنایی چشم عیسی را بگیرد؟

هوش مصنوعی: ما مانند غواصانی هستیم که در دریاچه ستایش و مدح فرو رفته‌ایم، پس چرا از ما انتظار کار و وظیفه‌ای نمی‌خواهی؟

هوش مصنوعی: عروس‌هایی که در دل من نقش بسته‌اند، چرا از چه معنی بهره‌مندند؟ مثل این می‌ماند که رشته موها در قید و بند وظایف قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: از ندا و دعوتی که به گوش رسید، نتیجه‌اش این بود که در این دنیا جز وظیفه و رسالت چیزی نصیب انسان نشد، حتی اگر محبت‌ها نیز در کار باشد.

هوش مصنوعی: تو همچون دریای وسیعی هستی و بر ما وظیفه است که از بخشش‌ها و نعمت‌های تو بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: در این مدت تنها چیزی که از من سر زده، تنها این است که وظیفه‌ام را درخواست کرده‌ام و گناهی نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: مراقب باش که مبادا بگویی چگونه آه من به خاطر باد سردی به جایی نرسید و بی‌فایده شد.

هوش مصنوعی: زمانی که ما به منزلت و مقام بالایی رسیدیم، این دستاورد خاصی بوده که از خورشید (معرفت یا نور) و کمک‌های خاص تو به دست آمده است.

هوش مصنوعی: اگر خطایی از سوی او رخ دهد، آن را نادیده بگیر و اگر نه، اکنون به من بگو که چه باید بکنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ارغوان در بهار رنگ خود را باز کند، وظیفه‌ام را با رنگی خالص و زیبایی مثل گل لاله انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: چنان امیدت مانند بادی است که می‌تواند گل سرخ زیبا و خوشبو را از تو بگیرد.

هوش مصنوعی: بخت جوان تو همچنان باقی می‌ماند که هر دو پیر و جوان با خوش‌شانسی او وظایف خود را انجام دهند.

هوش مصنوعی: در اینجا به نظر می‌رسد که شاعر به وصف زیبایی و جلال صبا (باد) پرداخته و آرزو می‌کند که این جلال و شکوه به او نسبت داده شود. به عبارت دیگر، شاعر از زیبایی‌های طبیعت و تاثیر آن بر جهان سخن می‌گوید و می‌خواهد که این زیبایی به او تعلق داشته باشد.