هوش مصنوعی: این کاخ که در آسمان قرار دارد، ایوانش به زیبایی طاقی است که شبیه به قمر درخشان می‌باشد و دیوارهایش از ستاره‌ها ساخته شده است.

هوش مصنوعی: آب زلال کوثر و تسنیم در حوضی دل‌نواز جاری است و در باغش، درختانی همچون سدره و طوبی وجود دارند.

هوش مصنوعی: آسمان همچون چرخشی است که در برابر میزباران سیاره زحل قرار دارد، و هندو با چوبی به ضربه زدن بر روی بام ایوانش مشغول است.

هوش مصنوعی: سرشت انسان از خاک و ریشه هایش است، و روح او از نسیم خوشبو و عطر بهشت به وجود آمده که با وزش باد پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: ستون سقف با مهارت نجار ساخته شده و خانه‌ای که در آن زندگی می‌شود، نتیجه تلاش‌های معماران برجسته است.

هوش مصنوعی: نور چشمه خورشید، تصویر آفتاب سقف آسمان است که در پیراهن ستارگان قرار دارد.

هوش مصنوعی: میخ‌های استواری در این دروازه وجود دارند که به عنوان پایه‌های مختلف شناخته می‌شوند و تصاویری از عناصر در آن به نمایش درآمده است، همه این‌ها بخشی از نیرنگ‌ها و رنگ‌های متنوعی هستند که به تصویر کشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: چراغ در طارم، روشنایی‌ای چون نور ماه دارد و زیبایی گلشن قدسی را می‌سازد. وقتی در دل خود از این زیبایی‌ها بهره می‌برم، حس شادی و آرامش را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سر بام او (شخصی یا مکانی) از بلندای طارم علوی (منطقه‌ای سرسبز و مرتفع) ارزشمندتر است، چرا که ستاره کیوان (زحل) تنها مانند دربان و نگهبان در کنار ایوان بزرگ آسمان قرار دارد. به عبارت دیگر، اشراف و مقام این مکان یا شخص به قدری بالا و محترم است که حتی جایگاه آسمانی نیز در مقایسه با آن کمتر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر زیبایی از شب و صبح پرداخته شده است. شب به آرامی به پایان می‌رسد و سپیده‌دم با نوری ملایم از سمت بام یک شبستان شروع به درخشیدن می‌کند. چهره‌ی ماه مانند دختری زیبا با موهایی بلند و نرم در نظر گرفته شده که نمایانگر زیبایی و لطافت چنین لحظه‌ای است. این توصیف به خوبی احساس گذر از شب به صبح و زیبایی‌های آن را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر زمانی سکندر از این سرچشمه نوشید، تمام اندیشه‌ها و وابستگی‌های دنیوی‌اش را رها کرد و به یاد آب حیات افتاد.

هوش مصنوعی: ماه در آسمان می‌تابد و نورش به پشت بام می‌رسد. ستاره‌ها به زمین می‌آیند تا پای دربان را ببوسند.

هوش مصنوعی: محل او مانند باغی بهشتی است، و از بادهای سرد چه آسیبی به او می‌رسد؟ چرا که سطحش به اندازه‌ی آسمان بلندی دارد و از آسمان هیچ گونه کمبودی ندارد.

هوش مصنوعی: غبارهایی که نسیم صبح از بالای بامش برمی‌دارد، باعث می‌شود در چشم حور العینش مانند سرمه ی بهشتی ب shines.

هوش مصنوعی: این کاخ چقدر زیباست که بوی گلزار بهشت را دارد و این باغ چقدر دلنشین است که درخت طوبی و دمنوش ریحان در آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: عروس آسمان هر روز از شب‌نشینی به بالای خانه می‌آید، چون صاحب بزرگ این خانه را مهمان می‌کند.

هوش مصنوعی: روشنی چشم دولت همانند چراغی است که برای ملت روشنایی می‌آورد و منبع زلالی از حکمت و دانش در اطراف ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی حکومت و مذهب او به حدی است که به خاطر لطف و عطایش از اوج آسمان به عمق دریا فرود آمده است.

هوش مصنوعی: جهان پنهان در دست خداست، پس دلیلی ندارد که تنها بر زیبایی‌های ظاهری تکیه کنی. مرکز علم و فضیلت مانند نقطه‌ای در آسمان است که باید به آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: بالای آسمان‌ها، جایی دور از همه چیز، محل سکونت servants پروردگار و همچنین باغ‌های بهشت است که در آن جوانان خدمتکار قرار دارند.

هوش مصنوعی: سرعت و درخشش ذهن و اندیشه در زیر سایه‌ی عظمت و قدرت او به مانند نور و الکتریسیته‌ای است که به شدت و شگفتی از اسب او می‌تابد.

هوش مصنوعی: نگین خاتم نشان‌دهنده اهمیت و جایگاه ویژه‌ای است که دست خداوند بر آن می‌نهد. این نشان‌دهنده قدر و منزلتی است که به قضا و سرنوشت داده می‌شود، و در حقیقت استعدادی است که در ذات پادشاهی وجود دارد.

هوش مصنوعی: بهای جواهر ناب به اندازه‌ی نور ستاره‌ای است که از گرد کفش او می‌تابد و شکوه و زیبایی چهره‌اش به اندازه‌ی روشنایی آسمانی است.

هوش مصنوعی: تیغ که بر اثر شدت خود، موها را می‌زند، از کنار چهره زیبا می‌کاهد و تیر که از راه انصاف پرتاب می‌شود، بر نشانه‌اش فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: در یک مکان خاص، هفت ستاره در حال چرخش به ستایش چیزی مشغول بودند، جایی که به جای ظرفی از جنس فیروزه، نمکدانی وجود داشت که نشان‌دهنده سادگی و عدم توجه به ظواهر تجملاتی بود.

هوش مصنوعی: اگر آوازه و نام بلند او در آسمان طوری پراکنده بود که زمین را ترک کند و به فضا برود، این نشانه آن بود که قدمی از میدان او برداشته شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت او مانند دستانی است که بر روی چهره ماه می‌افتد و همه را مجذوب می‌کند؛ در عین حال، زلف‌های آشفته‌اش نیز دل‌ها را به خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به طور غیرمستقیم به تلاش و کوشش در تغییر وضعیت‌ها اشاره می‌کند. او می‌گوید که در خدمت کسی، با آبی که بر آتش می‌زند، سعی در آرامش و حل مشکلات دارد، اما به یاد می‌آورد که نمی‌تواند به راحتی از فضای تلخ و غم‌انگیز دور شود، به‌ویژه اگر به خاک کرمان بازگردیم، جایی که عواطف و یادها همه در هم تنیده‌اند. این نشان‌دهنده‌ی وابستگی عاطفی و فرهنگی به یک مکان خاص و حال و هوای آن است.

هوش مصنوعی: چیزی جز فریاد و ناله‌ای از دل دردمند برنمی‌آید و از این به بعد تنها صدایی از دلاورانش می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گل صد برگ در کنار چمن شکوفا و شاداب باشد، خوشبختی نیز در چمن ادامه خواهد داشت و پیوسته در حال خندیدن خواهد بود.

هوش مصنوعی: در اینجا به فردی اشاره شده که در کنار یکی از شخصیت‌های مهم و باارزش قرار دارد. او از حمایت و شانس بهره‌مند است و ستاره‌های خوشبختی در آسمان او می درخشند. همچنین عشق و لطف خداوند او را هدایت و حمایت می‌کند.