خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۹۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل! دل ازین روزن شش سو بر کن</p></div>
<div class="m2"><p>وز هفت حضیره رخت بیرون افکن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>غوّاث قدم بین که به بازار حدوث</p></div>
<div class="m2"><p>هر دم گهری بر آرد از بحر سخن</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۰

ای دل دل ازین روزن شش سو بر کن
وز هفت حضیره رخت بیرون افکن
غواث قدم بین که به بازار حدوث
هر دم گهری بر آرد از بحر سخن

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از دل می‌خواهد که از گم شدن در دنیاهای مادی و محدود فراتر رود و از همه‌جا عبور کند. او به اهمیت سخن و اندیشه اشاره می‌کند و می‌گوید در هر لحظه، مانند جواهراتی که از دریا بیرون می‌آیند، سخنان و افکار نیکو و تازه‌ای به وجود می‌آید.

شمارهٔ ۹۸

شمارهٔ ۹۹

هوش مصنوعی: ای دل، از این روزنه به همه سوها نگاه کن و از هفت سرای خودت را بیرون بیاور.

ای دل! دل ازین روزن شش سو بر کن

وز هفت حضیره رخت بیرون افکن

هوش مصنوعی: ای نجات‌دهنده، قدم به میان بگذار که در بازار جهان هر لحظه جواهر جدیدی از دریاهای کلام بیرون می‌آید.

غوّاث قدم بین که به بازار حدوث

هر دم گهری بر آرد از بحر سخن

شمارهٔ ۹۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده