هوش مصنوعی: قبل از این که این چادر پیروزمند که با طناب‌های طلایی و بادبان‌های آتشین افراشته شده است، از آب پدیدار شود، تحولی بزرگ رخ داده است.

هوش مصنوعی: صبحی دل‌انگیز در آسمان، کدام یک از ماه‌ها نور و روشنایی خود را به آسمان بخشید که به همراه شکوفه‌ها، ظرف نقره‌ای را پر از شهد خالص کرد؟

هوش مصنوعی: آتش گیتی به شدت روشن شد و به خاطر برش تیغ کوه، شیر جنگل نیلوفر آبی از منظر پنهان شد.

هوش مصنوعی: صبح، گرگ را از گله بیرون کرد و با یک میله نقره‌ای، دلو را به چرخ انداخت و چرخ را با بندی زرین به حرکت در آورد.

هوش مصنوعی: شال زرد رنگی بر سر معشوقه با کلاه زیبایی که به او جلوه می‌دهد، و لباسی از گل‌های رنگارنگ بر تن دارد. او مانند شمعی است که با لطافت و نور خود دل‌ها را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: خسرو با چهره‌ای درخشان همچون آتش در نیمروز از دل افراسیاب سر بر آورد و بر آسمان درخشید.

هوش مصنوعی: از بالای تپه‌ی فیروزه‌ای رنگ به زمین افتاد تا نعل اسب خوشبخت و خندان پیشوای خود را ببوسد.

هوش مصنوعی: خسرو بزرگ، یعنی بهترین پادشاه و برترین حقیقت، همانی است که مانند چراغ روشنی بخش، در آسمان درخشان است و نورش باعث شکوه و جلا به زمین می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف کسی می‌پردازد که انصاف را در تمام جهان پشتیبانی می‌کند و به عنوان ناظر و نگهبان، بر آسمان‌ها و جهان تسلط دارد. او قدرت و اختیار را در دست دارد و می‌تواند بر سرنوشت‌ها و مراتب موجودات تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: آنها برای نقره که بی‌صداست، هر ماهی را به عنوان پیشکار در نظر می‌گیرند و ماه نو را به عنوان رکاب زینتی انتخاب می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر طبع او به دنیای اطراف نگاه کند، در آن زمان آنجا را متوقف می‌کند و در زمین شتاب می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر صبح که به مجلس او می‌آیم، در افق بزم، ستاره و آهنگ‌ساز جوان با سازش به اوج می‌رسند و فضا را پر از شادی و زیبایی می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که جز نامش در زبان نراند، بهترین انسان‌هاست و هر کسی که جز خاک درختش را مکان قرار دهد، بدترین موجودات است.

هوش مصنوعی: ای زرشک با ذاتی ارزشمند، در دستانت ابر بارانی است که دریا را پر کرده و لولوی زیبا را آزاد کرده است.

هوش مصنوعی: نور چهره‌ی تو مانند شمعی روشنی‌بخش است و آسمان رنگین مانند کاسه‌ای است که نگین خالص تو در آن قرار دارد؛ تو گنجی هستی و این جهان خاکی در برابر ارزش تو چیزی نیست.

هوش مصنوعی: قدرت و عظمت تو مانند شوکتی است که شکسته شده و به زمین افتاده، و زمان طولانی ای که در این دنیا زندگی کرده‌ای، چقدر به دامن روز حساب نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: خاطرت مانند خورشید می‌درخشد و هیچ کسوفی نمی‌تواند آن را بپوشاند، حکومت تو باعث شکوفایی و رونق جهانی است که در آن هیچ ناآرامی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر فروتنی تو، آسمان به خاک می‌افتد و به خاطر شرم، ابرها به زمین می‌ریزند تا در برابر تو سجده کنند.

هوش مصنوعی: ماه در حال درخشش است، اما آتش حسد و کین تو آن را در حال ذوب کردن است. همواره به همین صورت، خورشید هم از شدت قهر و غضب تو به حالتی از زوال و سرگیجه افتاده است.

هوش مصنوعی: دریای سبز با وجود بخشندگی و فراوانی‌اش، به شکل نیل، دور خود را همچون محیطی پر از امواج نشان می‌دهد که در واقع، فقط یک سراب است.

هوش مصنوعی: بلبل در قفس به خوش‌خوانی مشغول است، چرا که طوطی که سخن‌چینی توست، در صحبت با پرندگان آسمانی حضور دارد.

هوش مصنوعی: پس از این، ای فتنه، سر خود را بر بالین عدم بگذار؛ زیرا با عدالت تو، بیداری در خواب دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نه، عقل و فکر روشن تو بر او سایه‌ای می‌افکند و او را چون دیوی سوزان می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که حزم و هوشیاری تو بیدار و قوی باشد، اثرات مستی و تاثیرات شراب بر روی طبیعت تو کاهش می‌یابد و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر مردم روح خود را با عشق و دوستی زندگی کنند، به این ترتیب جانشان پرورش می‌یابد و در نتیجه، آب زندگی به مانند لعابی زیبا در دهان آنان جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: دین به عنوان پناهگاه و آرامش خاطر، در دل و فکر آدمی به یاد می‌آید. پس به این صدا توجه کن و دل را از توجه به امیال و تمایلات دنیوی منحرف نکن.

هوش مصنوعی: روز شادیم با نور خورشیدِ کمک تو روشن بود، اما شب که فرا رسید، حتی تو نیز به پرده‌نشینی رفتم.

هوش مصنوعی: هر لحظه مهربانی تو به من می‌گوید که باید عذرخواهی کنم و هر ساعت قهر تو به من یادآوری می‌کند که باید از تو فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: من در بین دو حالت دچار سر و صدا و پریشانی هستم، همانند کسی که در دست یک عقاب گرفتار شده و غم و اندوهی سنگین بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی حال و روزم چه طور است، هم لطفی از توست و هم نوعی بزرگواری. و اگر هم به کاری از من بپردازی، آن هم نمونه‌ای از نیکی و پاداش است.

هوش مصنوعی: قبل از این در یادم بودی که هرگز نوری نمی‌تواند بر چهره غمگین من بتابد، مانند آفتاب.

هوش مصنوعی: این زمان نگاهی بینداز که چطور حقیقت را می‌یابم؛ همچون ریسمانی که از آسمان پیچیده است و دل من از ناملایمات زمانه آکنده از تلاطم و آشفتگی است.

هوش مصنوعی: هیچ عیبی برای حیدر کرّار وجود ندارد، اگر کسی از نادانی نتواند تراب (خاک) را از بوتراب (محل بخصوصی در دشت) تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: منبع قدرت و نعمت تو، آن‌قدر بزرگ و بی‌نظیر است که حتی اگر بخواهم از خوبی‌ها و فضایل تو صحبت کنم، این کار نمی‌تواند به اندازه‌ای که شایسته‌اش هست، حق تو را ادا کند. از درگاه تو هیچ فهرستی وجود ندارد که بتواند عظمت و نعمت‌های تو را به درستی توصیف کند.

هوش مصنوعی: شاید اگر اشعارم را با آب طلا بنویسند، آفتاب آسمان به هفت جسم مختلف مانند یک دعا که به سرعت مورد قبول قرار می‌گیرد، نگاهی بیفکند.

هوش مصنوعی: خجالت‌آور است که کسی مثل من که در دوران عدالت قرار دارد، گم شده و سرگردان باشد، مانند آندسته از آسیاب‌ها که در دور چرخ می‌چرخند.

هوش مصنوعی: ای کاش به من خبر بدهی تا در کنار درگاه تو قرار بگیرم، یا نشانه‌ای به من بدهی که از این مقام بلند بروم.

هوش مصنوعی: وقتی که سرشت و خواسته‌ات هفت کشور بهشتی را تشکیل می‌دهد، دلایل جهنم را چطور می‌توانی در هر لحظه مشاهده کنی؟

هوش مصنوعی: اگر از من خطایی دور از آن حضرت سر زده باشد، رحمتت بیشتر از آن بوده و خداوند بهتر می‌داند که کدام کار صحیح است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خرمن مه، مانند مشعلی درخشان باشد، خورشید می‌تواند مانند زرگری به جواهراتش تاب و درخشش ببخشد.

هوش مصنوعی: خیمه ای که برای تو برپا شده، به دست فرشته ای از آغاز دنیا ساخته شده است. باد، منجوق‌های این خیمه را از نور خورشید و طناب‌هایش را از نور ماه گرفته است.

هوش مصنوعی: ای پیامبر شب‌ها، تو گوهری از ستاره‌ها هستی، و در ذهن من، یاد تو برتر از هر نوشته‌ای است.

هوش مصنوعی: امیدوارم روز نوروزت مبارک باشد تا در آشپزخانه‌ات بره‌ای را قربانی کند و آفتاب بر آن بتابد.