هوش مصنوعی: دل من به خاطر او خرد شده و از دست رفته است؛ اما آیا به او می‌رسد که از درد این جگر سوخته من خبری داشته باشد؟

هوش مصنوعی: او از پیش من رفت و من در حالی که بی‌خبر و مغموم بودم، در دل امیدوار بودم که شاید پیامی از او به من برسد.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که اگر موی زلف تو را بچینم، این کار نادرست است؛ چرا که من دل‌باخته‌ایم و این عمل نمی‌تواند مانع سفر عاشقانه‌ام شود.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که من تا صبح در انتظارم، در کنار کوچه ظلم، تا ببینم خبر او چه می‌شود.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که از دل آشفته‌ام باقی مانده، غبار و کثیفی است و هیچ چیز دیگری از خاک وجودم مشخص نیست که از آن چه به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: هر لحظه درد و رنجی عمیق بر دوش او سنگینی می‌کند، اما هیچ‌کس نمی‌داند که این درد در عمق وجودش چه اثراتی دارد.

هوش مصنوعی: چشم او به زیبایی‌ها و جمال نگاه می‌کند، اما تا وقتی که او به دل ما توجه نکند، نتیجه‌ای برای ما ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از ننگ و عیب آن چیز بیفزایی، هیچ چیزی به دست نمی‌آید. من که از شکر و نعمت او به شدت آسیب‌دیده‌ام، چه انتظاری هنوز از این نعمت دارم؟

هوش مصنوعی: خواجو عاشق شده و هدف تیر عشق او قرار گرفته، اما از درد و رنجی که تیر جفا به دلش می‌زند چه فایده‌ای دارد؟