هوش مصنوعی: هیچ‌کس وجود ندارد که بتواند به درستی منظور من را درک کند، هرچند که ممکن است به ظاهر چیزهایی را ببیند.

هوش مصنوعی: اگر به یاد خدا و ذکر او نمی‌پردازی، فایده ذکر زبان چیست وقتی که قلبت یاد او را فراموش کرده است؟

هوش مصنوعی: ای زاهد نادان، تو حق نداری ما را به کارهای زشت نسبت بدهی، زیرا من که سرمست عشق معشوق هستم، هرگز فاجری نیستم.

هوش مصنوعی: گرچه بسیاری به دلیل عشق به لیلی دچار غم و اندوه شده‌اند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها به بزرگی و ویژگی‌های قیس بنی عامر نیستند.

هوش مصنوعی: هر دل خسته‌ای که به نوعی درگیر غم توست، غمش ناشی از وقایع بیرونی و افکارش نیست.

هوش مصنوعی: آتش عشق تو، سوزی در دل ما ایجاد کرده که بر همه آشکار است، اما آنچه در باطن ماست و عمق این سوز را نشان می‌دهد، برای اهل دانش و خرد قابل درک نیست.

هوش مصنوعی: اگر از عشق و آرزوی تو، ای بی‌نظیر دوران، خبری نداشتم، پس عجیب نیست که در دوری زمان دستماز نداشته باشم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم این داستان را به پایان برسانم، در حالی که قصه‌ی عشق من و حسن هرگز تمام نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من اگر به جز تو به چیزی دیگر اعتقاد داشته باشم، کافر نیستم؛ چون دین واقعی در دل من وجود دارد و این کار باعث نمی‌شود که من به کافر بودن متهم شوم.

هوش مصنوعی: برای رهایی از این درد، با صبر نمی‌توان به نتیجه رسید، زیرا اگر دل آدمی صابر نباشد، صبر فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: ای دوستان، اگر آن یوسف کنعانی ما وجود دارد، بدانید که هر کسی او را در دو جهان به دست آورد، شکست نخورده است.

هوش مصنوعی: کسی که نتواند صفات تو را درک کند، نشان دهنده‌ی ناتوانی خودش در فهم است نه نواقص تو.

هوش مصنوعی: هرچند که خواجو یک لحظه از تو دور نمی‌شود، اما من در آن لحظه‌ای که با تو هستم، احساس می‌کنم او کاملاً غایب است.

هوش مصنوعی: من جز عشق تو چیزی در دل ندارم و فقط به تو فکر می‌کنم. آیا کسی هست که در این دنیا به تو فکر کند و به عشق تو پیوندی داشته باشد؟