هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که مرغ سحر، صدای صبح را به گوش برساند. ای مطرب، بگو که نوبت عاشقان در انتظار است و پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: دل خود را مانند لاله‌ای پر از رنگ و شادابی نگه‌دار، اکنون که لاله از غم پرده برداشت و گل به شکوفایی رسید.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که به مقام و منزلت بالایی دست بیابی، همان‌طور که زلف یاری در مقابل چهره تابناک و سرکش خورشید می‌افتد، باید خود را در برابر معشوقی که قدرتمند است، تسلیم کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی و قامت آن دختر را دید، به قدری شگفت‌زده شد که حتی خاک پای درخت بلند قامت را هم از دیدش دور کرد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از مسیر او عبور کنم، وقتی هیچ بلبل و عاشقی نگفته که از باغ و گلزار دل بکند؟

هوش مصنوعی: مدتی است که چشم من، که ستارهٔ سرنوشت من است، به خاطر عشق به نرگس خوابش نبرده و خواب راحتی نداشته است.

هوش مصنوعی: ای آنکه با نگاه زیبا و جذابت، دل ما را به تیر ناز و دلربایی‌ات جریحه‌دار کردی و باعث رنج و اندوه ما شدی.

هوش مصنوعی: موهای تو به مانند شب است که تا صبح ادامه دارد و ابروهای تو همچون قوس طاقی است که با ماه هماهنگ شده است.

هوش مصنوعی: خواجو در این بیت به زیبایی بیان می‌کند که مانند قطره‌های اشک دریا، احساسات عمیق و غم‌هایش را در زیر ظاهری آرام و بی‌خیال پنهان کرده است. آیا تا به حال داستان‌هایی از افرادی شنیده‌ای که در دل خود غم‌های بزرگ را مخفی کرده و تنها لبخندی بر چهره دارند؟