هوش مصنوعی: آغاز غم عاشقان پایانی ندارد و پایان راه عاشق نیز آغاز دیگری است.

هوش مصنوعی: صحبت کن که وقتی لب‌های شیرینت باز می‌شود، جز داستانی شیرین و دلپذیر چیزی شنیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من از دوری تو در دل خود بسیار ناراحتم، اما از غم عشق تو هیچ شکایتی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر با بی‌رحمی به من آسیب می‌زنی، به این دلیل است که جانم در گرو حاکمیت عشق توست، چون هدف از محبت و دوستی جز لطف و مهربانی نیست.

هوش مصنوعی: من از سخن‌گویان عشق شنیده‌ام که در بیان عشق‌ورزان، گفتنی نیست.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از شخصی سخن می‌گوید که در مهمانی و مجلسی بی‌خبر از دنیا و مشکلات زندگی به خوشی و نابسامانی می‌گذرانید و می‌پرسد آیا کسی را دیده‌اید که در این حال و هوای شاداب و بی‌خیالی، سختی‌ها و الزامات دینی را نادیده بگیرد، در حالی که هزار زاهد که سال‌ها خود را در عبادت و دینداری سختی کشیده‌اند، نمی‌توانند او را در حمایت و پشتیبانی قرار دهند. به عبارت دیگر، شاعر به نوعی به تضاد بین زاهدان و رندان اشاره می‌کند و نشان‌دهنده‌ی آزادی و سبکی رندان در برابر زاهدان است.

هوش مصنوعی: دلایلی را که عاشقان خواجو دارند، نادیده نگیر. زیرا راه عشق، بدون هدایت و راهنما، قطع نخواهد شد.