هوش مصنوعی: زیبایی و شیرینی لب‌های تو آنقدر خاص و دلنشین است که باید آن را با شکر توصیف کرد، و چهره‌ی تو آنقدر درخشان و خوش‌آراسته است که باید آن را با نور ماه مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: داستان اشک‌هایم، با توجه به هم‌خوانی و ارتباط بین مسائل، باید به گونه‌ای نوشته شود که اعتراض و درد مردم دریانشین را به زیبایی و ارزشی که در گوهرها نهفته است، منتقل کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که درباره‌ی زندگی در میخانه به ذهنم می‌آید، بهتر است که مغان آن را در دفتر دیر بنویسند، اگر نوشتن آن لازم است.

هوش مصنوعی: ای آنکه تو توصیف چهره‌ام را با قلم به تصویر می‌کشی، اگر این توصیف بی‌دلیل و نادرست باشد، باید آن را با طلا نوشت!

هوش مصنوعی: برای جبران درد و سختی که در زندگی کشیده‌ام، باید یادداشتی بر لب یاقوتی آن پسر شیرین‌زبان بنویسم.

هوش مصنوعی: در میان او چیزی نمی‌بینم که اهمیت داشته باشد. اگر می‌خواهی چیزی بنویسی، باید مختصر و مختصر باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در اثر جدایی و فراق به شدت آسیب ببیند، لازم است که بر روی خاکش با خون دلش داستان زندگی‌اش را بنویسند.

هوش مصنوعی: فرهاد به خاطر دوری و جدایی از شیرین، مشقات و رنج‌هایی را تحمل کرد که تا روز قیامت باید ثبت و ضبط شود.

هوش مصنوعی: توضیح درباره شعرهای خواجو فقط در حالتی قابل فهم است که خود را در میگساری غرق کنی، تا فکر نکنی که باید این داستان را در جای دیگری بیان کرد.