هوش مصنوعی: من در غم تو به شدت گرفتار شده‌ام و دیوانه‌وار به تو فکر می‌کنم. بیا و موهایت را باز کن تا من بتوانم زنجیرهای این غم را بشکنم و آزاد شوم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درباره زیبایی خط تو چیزی بنویسم، عطر مشک تاتاری از قلمم به مشام خواهد رسید.

هوش مصنوعی: من خواب‌های نامنظم و عجیبی دیده‌ام، اما تعبیر آن‌ها فقط به زلف‌های تو مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از پرسش من زبان باز می‌کنی، لطفاً زبان خامه‌ات را از دل شکسته‌ام بازنگیر.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی از دید دیگران دور شوی، نباید گمان کنی که می‌توانی از دل و ذهن خود فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: اگرچه می‌توانم از باغ بهشتی دور شوم، اما از دوستان قدیمی‌ام نمی‌توانم جدا شوم.

هوش مصنوعی: من داستان دل خود را از روی نوشته‌ها بیان می‌کنم، زیرا درد عشق بیش از آن است که بتوان با کلام معمولی به تصویر کشید.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از درد و رنجی که در دل دارم بگویم، هزاران ناله و شیون از گلویم بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: خواجو به طور مستمر از دوری تو گلایه می‌کند و چشمانش پر از اشک است. او در هر لحظه احساسات خود را به قلم می‌آورد.