هوش مصنوعی: بدون وجود گل‌های زیبا در چهره، نمی‌توان در بیابان گردش کرد و بدون داشتن قدهای بلند و خوش قامت، نمی‌توان به تماشای زیبایی‌ها پرداخت.

هوش مصنوعی: خواسته قلبی من آن پسته‌ای است که شلغم می‌گوید، اما نمی‌توان از آن پسته خواسته‌ای را انتظار داشت.

هوش مصنوعی: گفتم چرا از جلوی چشمانم دور می‌شوی، او پاسخ داد که نمی‌توان دریا را در کنار ساحل ترک کرد.

هوش مصنوعی: هرچند که لاله به دلیل عشق و محبت می‌سوزد و دلش درد می‌کشد، اما نمی‌تواند رازهای دل سوخته‌اش را فاش کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که موهای او را در دست نگیری، نمی‌توانی درباره‌ی شب یلدا با جان گرامی‌ات صحبت کنی.

هوش مصنوعی: آن‌هایی که از حقیقت بی‌خبرند، نخواهند فهمید که ترنج چیست و در منطقه‌ای پر از درد و رنج فقط سیاهی و انکار را می‌بینند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه مردم با دل‌های پر از غم و درد خود چقدر رنج کشیده‌اند، من نمی‌توانم به آن دختر زیبا و دلربا نگاه کنم.

هوش مصنوعی: بدون خط تو نمی‌توان نامه‌ی عشق را خواند و بدون زلف تو نمی‌توان در عاشقی به سر برد.

هوش مصنوعی: اگر موهای تو افراط کند و سر بالا گیرد، چه می‌توان گفت؛ نمی‌توان با کسی که طبع غیروحدت دارد، جدال و محاجه کرد.

هوش مصنوعی: هر لحظه پیامی از دل به چشمانم می‌رسد که خواجو به دنبال شراب است، اما ما نمی‌توانیم آب رونق چهره‌مان را به دست بیاوریم.

هوش مصنوعی: هرگز از نوشیدن شراب و دیدن چهره معشوق غافل نشو، زیرا کسی نمی‌تواند از دل تو چیزی بخواهد.