هوش مصنوعی: به دعا و درخواست از خداوند، از تمام گناهان و خطاها پاک می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای ویژگی‌های تو فراتر از هر سوال و تردید هستند، و ذات پاک تو از هر کجا و هر کدام جداست.

هوش مصنوعی: داور و قاضی نیازهای حیوانات و پرندگان را برآورده می‌کند و روزی آن‌ها را تامین می‌کند.

هوش مصنوعی: قطره‌ها مانند گوهرهایی هستند که در صدف‌ها زیبا می‌شوند و نطفه‌ها نیز در رحم‌ها به نقش و نگاری تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: پرچم در دستان ناظر خنجر مانند و درخشان همچون خورشیدی است که آتش را به جان می‌افکند.

هوش مصنوعی: خاک را بوسه می‌زنند، دستورات تو بر روی بساطی که زیبا و باارزش است، قرار دارد و تخت نقره‌ای و جام طلا هم اینجا حاضر است.

هوش مصنوعی: توانایی تو در زیبایی، همچون هنر آرایشگران، بر چهره صبح می‌درخشد و گیسوی شب را به زیبایی در می‌آورد.

هوش مصنوعی: استاد هنر، طاق زیبای سقف را از یاقوت سرخ ساخته است.

هوش مصنوعی: تو به من جمال و زیبایی خود را آموختی و باغ بهشتی و باغ‌های پر از گل و رنگ‌های زیبا را نصیب من کردی.

هوش مصنوعی: نور بدر مانند مشعلی در آینه‌ای درخشان بر در خانه‌اش تابیده است و بنده‌اش به نام منیر در آنجا حضور دارد.

هوش مصنوعی: عطر خوش عنبر هندی که به خاطر تو به وجود آمده، بدون نسیم ملایم لطفت، بی‌فایده و بی‌معنی است.

هوش مصنوعی: در برابر امواج مهربانی تو، ابرها از شرم به عرق نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در میخانه‌ی تقدیر، کسی که به دور کاسه می‌چرخد، صبحی طلایی و زیبا را به یاد می‌آورد که کلاهی نقره‌ای بر سر دارد و اندامش خوش فرم و زیباست.

هوش مصنوعی: هندوی بارگاه به معنای معبد یا محل عبادت است که نشان‌دهنده کمال و زیبایی است. شام به عنوان یک زمان هنگام غروب و زنگی به معنای تاریکی و غم است. خون آشام نیز استعاره‌ای برای چیزی است که به شکل مخرب و ویرانگر عمل می‌کند. این متن به نوعی به تضاد میان زیبایی و تاریکی اشاره می‌کند، جایی که کمال و زیبایی در میان زشتی و ویرانی قرار دارند.

هوش مصنوعی: بلبل با صدای زیبا و دلنواز خود، گلستان را با یاد تو روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر خاطره آزار عشق تو در یاد بماند، مهر صبحگاهی ممکن است از بین برود.

هوش مصنوعی: اگر گروهی خاص به فهمی عمیق نرسند، نعمت‌های تو نیز به آن‌ها نخواهد رسید و در نهایت، گروه عمومی مانند حیوانات خواهند بود.

هوش مصنوعی: ای جان خواجو، تو همچون پرنده‌ای در باغ گل‌ها هستی، پس اجازه نده که دل‌باخته‌ها تو را اسیر کنند و در دام عشق گرفتار سازند.

هوش مصنوعی: شکست نفس و طمع آدمی را به دام می‌اندازد؛ بنابراین باید او را از این طمع نجات داد و به جای آنکه به دانه و دام فکر کند، به خود و نجاتش اهمیت بدهد.

هوش مصنوعی: من تمام شب‌ها و روزهایم را صرف یاد زلف و چهره‌ی زیبای معشوق کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به فضایی اشاره می‌کند که با نوشیدن شراب در کنار مغان (افراد زرتشتی) سپری شده است و زندگی در این مکان به نوعی به آرامش و خوشی گذرانده می‌شود. این مقام به معنی مقام و حالتی است که در میخانه به وجود آمده و نشان‌دهنده لذت و عیش در این فضاست.

هوش مصنوعی: عقل به وسیله‌ی صدای چنگ، مسیر خود را پیدا کرده و چهره‌ی زیبای انسان همواره در معرض آب و نور قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر نفس خودخواه من مرا به بی‌راهه ببرد، باز هم به درگاه تو برمی‌گردم، هرچند بی‌نتیجه و ناکام.

هوش مصنوعی: هر وقت که خطایی انجام داده‌ام، باید هر لحظه درپی توبه و جبران آن باشم تا در زمان قیامت بتوانم مورد بخشش قرار گیرم.

هوش مصنوعی: به تو می‌گویم در شب و صبح، ای خدای بزرگ و با کرامت، از تو درخواست می‌کنم.