پروردگارا این چه سخنوریست که دیوانه میکند و مرا و چونان مرا از پس هشتصد سال اتش به جان در می افکند و دیوانه میکند و می گریاند- خدا می داند این سخنور و یکی دو دیگر کارم جان کشانده و مرا دیوانه و بیمار کرده - زیبایی سحنوری
گوش بربط چون به چوب انباشته
ناله او از زبان برخاسته
نای بی گوش و زبان بسته گلو
از ره چشمش فغان بر خاسته
بهر دستینه رباب از جام و می
زر بسد رایگان برخاسته
در سر زلف گنه کارت نگر
بی گناهان را روان اویخته
تا سرینت با میان در ساخته
کوهی از مویی روان اویخته
اهوی چشمان بدان زنجیر زاف
جان شیران جهان اویخته
در تو اویزم چو مویی از غمت
شد به مویی کار جان اویخته

قالب این شعر ترکیب‌بند است، نه ترجیع‌بند؛ زیرا بیتِ ترکیب متغیر است. دکتر شمیسا هم در کتاب انواع ادبی این شعر را ذیل قالب ترکیب‌بند آورده‌اند.