خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ   ۱۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کس همچو من غریب بی‌یار مباد</p></div>
<div class="m2"><p>بیچاره و عاجز و گرفتار مباد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>درد هجران مرا به جان آورده</p></div>
<div class="m2"><p>هر جا که طبیب نیست بیمار مباد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 4952 - خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ   ۱۲۲

دیوان خاقانی شروانی، کتابفروشی خیام 2537 - حسان العجم افضل الدین ابراهیم بن علی خاقانی شروانی - تصویر ۴۶۱

رباعی شمارهٔ   ۱۲۳

کس همچو من غریب بی یار مباد
بیچاره و عاجز و گرفتار مباد
درد هجران مرا به جان آورده
هر جا که طبیب نیست بیمار مباد

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس تنهایی و بی‌کسی شاعر هستند. او آرزو می‌کند که هیچ‌کس همچون او، که بی‌یار و غریب است، نباشد. شاعر از درد جدایی رنج می‌برد و می‌گوید که در جایی که طبیب نیست، نباید کسی بیمار باشد، زیرا درد و رنج او بسیار طاقت‌فرساست.

رباعی شمارهٔ   ۱۲۱

رباعی شمارهٔ   ۱۲۲

هوش مصنوعی: هرگز کسی مانند من که بی‌یار و غمگین است، نباشد. امیدوارم هیچ‌کس به اندازه‌ی من در مضیقه و ناتوانی و گرفتار بودن نباشد.

کس همچو من غریب بی‌یار مباد

بیچاره و عاجز و گرفتار مباد

هوش مصنوعی: فراق و دوری تو مرا به شدت آزار می‌دهد و هر جا که پزشک یا درمانگری وجود نداشته باشد، ای کاش کسی هم در آنجا بیمار نباشد.

درد هجران مرا به جان آورده

هر جا که طبیب نیست بیمار مباد

رباعی شمارهٔ ۱۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده