هوش مصنوعی: افرادی که ارزشمندند، باید برایشان جان خود را فدای محبت و دوستی کنم، اما از دنیای مادی و آنچه در آن است دل برمیدارم.

هوش مصنوعی: اگر من یک انسان خوب و درستکار می‌بودم، دستانم را به سوی آسمان می‌کشیدم و به آن بالا پرچم افتخار می‌زدم.

هوش مصنوعی: اگر وفایی از معشوقان می‌دیدم، زر و جواهرات را در پایشان می‌ریختم.

هوش مصنوعی: اگر وفا را از چهره‌ات برداری، به خاطر تو، هدایا و مهرهای بسیاری را نثار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر دشمنم مرا از زندگی بیرون کند، من بر سر او با تمام وجود حمله می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر بر سرم شمشیر هم ببارد و خون بریزد، من با خنده‌ای جان‌فزا آن را به تمسخر می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر در جایگاه و مقام نیستی، می‌دانی که وجود خود را به خوبی در میان نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: هر بار که صبح می‌شود، من به برکت آن، نوشیدنی زندگی را بر سر سفره‌ی صبحانه می‌ریزم.

هوش مصنوعی: من نگین سرخ شاهان را از سرشان برمی‌داشتم و بر خاک صاف زمین می‌پاشیدم.

هوش مصنوعی: اگر دل داشتم، تو را به عنوان شکار نشانه می‌رفتم؛ اما اکنون که دل ندارم، هیچ‌یک از تیرهای کمانم به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر نه این بود که من به طواف و ستایش تو مشغول شدم، آنوقت دستم در دستان خاقان و خان می‌افتاد.