هوش مصنوعی: اگر چشمی از بینایان داشتی، دل شاد و خرسند از دیدن زیبایی‌ها را تجربه می‌کردی.

هوش مصنوعی: اگر در مورد وفا چیزی شنیده بودی، هرگز خود را به بند نمی‌کشیدی و آزاد می‌زیستی.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا کمبود عشق و وفا وجود نداشت، هیچ‌کس نمی‌توانست در جنگ و جدال پیروز شود.

هوش مصنوعی: زندگی مانند کشتی است و اگر در دریای غم غوطه‌ور شوی، ممکن است دچار مشکلات زیادی شوی.

هوش مصنوعی: ای کاش از ترس و نگرانی آب چشمم، ناراحت نمی‌شدی؛ کاش برای من مشکلی به وجود نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواستی صدای آه من را به آسمان برسانی، مانند اینکه صبح دوم را شکافتی.

هوش مصنوعی: اگر چشم آسمان به ما رحم می‌کرد، از محبتش رنگ خون خورشید غروب بر زمین می‌ریخت.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک پرنده در قفسی دردمند است، و اگر نبود این درد و رنج، او مدت‌ها پیش از قفس رها شده بود.

هوش مصنوعی: اگر در سخن خود انصاف نداشته باشی، چطور می‌توانی انتظار داشته باشی که مورد سنجش و قضاوت دیگران قرار بگیری؟

هوش مصنوعی: اگر خاقانی اهل تفریح و سرگرمی نبود، حتماً از این دنیا کناره‌گیری کرده بود.

هوش مصنوعی: هرچند که دنیا چیزی مانند او هرگز ندیده است، ای کاش دنیا هیچ‌گاه او را نمی‌دید.

هوش مصنوعی: با اینکه همه چیزش را ساخته‌اند، ای کاش اصلاً وجود نداشت.