هوش مصنوعی: اگر دل من آزاد بود، دیگر چه غمی داشتم؟ می‌توانستم تمام مسائل و مشکلات را حل کنم و از هر گونه ناراحتی رها شوم، پس چه دلیلی برای نگرانی وجود داشت؟

هوش مصنوعی: غم و اندوه من به خاطر این است که اگر به نیازهایم آشنا بودم، دیگر چه غمی داشتیم.

هوش مصنوعی: اگر بویی از قناعت را احساس کنم، دیگر غم و اندوهی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: من در راه یادگیری ادب و آداب، تلاش کرده‌ام، اما افسوس که اگر مورد توجه و احترام واقع نشوم، چه اهمیتی دارد؟

هوش مصنوعی: اینکه من خرد و دانایی را نزد پادشاهان می‌آورم، اگر در تنهایی می‌رفتم چه غمی داشت؟

هوش مصنوعی: من از افرادی که ذات خوبی ندارند، ستایش کردم؛ زیرا اگر کسی را به خاطر خوبی‌اش تحسین کنم، چه دلیلی برای ناراحتی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: چشمان حواریون که خاکی از سرمهٔ عیسی است، اگر برای خر هم فایده نداشت، چه غمی وجود داشت؟

هوش مصنوعی: اگر در پی کار خود به الفت و همدلی بپردازی، سلامت و خوشبختی‌ات افزایش خواهد یافت، پس چرا نگران هستی؟

هوش مصنوعی: من مانند پلنگ درنده‌ای خود را قوی و دلیر نشان می‌دهم، وگرنه اگر به اندازه‌ی یک گربه ضعیف و حقیر بودم، به راحتی طعمهٔ افراد بی‌ارزش می‌شدم و هیچ دلیلی برای نگرانی نداشتم.

هوش مصنوعی: سرنوشت و شانس من آرام است و من هم از دل خود ناله‌ای ندارم؛ اگر از نبود تو رنج می‌بردم، چه دردی داشتم؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که ای پادشاه، به خاطر زیبایی و شراب، اگر من هم در این مسیر قرار می‌گرفتم، چه ناراحتی داشتی؟