شمارهٔ ۲۱۷
خاقانیا به سائل اگر یک درم دهی
خواهی جزای آن دو بهشت از خدای خویش
پس نام آن کرم کنی ای خواجه برمنه
نام کرم به دادهٔ روی و ریای خویش
بر دادهٔ تو نام کرم کی بود سزا
تا داده را بهشت ستانی سزای خویش
تا یک دهی به خلق و دو خواهی ز حق جزا
آن را ربا شمر که شمردی عطای خویش
دانی کرم کدام بود آنکه هرچه هست
بدهی بهر که هست و نخواهی جزای خویش
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خاقانیا به سائل اگر یک درم دهی
خواهی جزای آن دو بهشت از خدای خویش
هوش مصنوعی: اگر به یک گدا حتی یک درهم بدهی، از خدای خود دو بهشت جزا خواهی گرفت.
پس نام آن کرم کنی ای خواجه برمنه
نام کرم به دادهٔ روی و ریای خویش
هوش مصنوعی: پس ای آقا، نام آن مهربانی را به من بده، چرا که محبت تو به من رنگ و لعابی از زیبایی و نیرنگ خودت دارد.
بر دادهٔ تو نام کرم کی بود سزا
تا داده را بهشت ستانی سزای خویش
هوش مصنوعی: هیچگاه سزاوار آن نیست که بر کار خوب تو نام بد بزنند، زیرا تو با بخششهای خود بهشت را سزاوار خود ساختهای.
تا یک دهی به خلق و دو خواهی ز حق جزا
آن را ربا شمر که شمردی عطای خویش
هوش مصنوعی: اگر به مردم یک دهی بدهی و از خدا دو برابر پاداش بخواهی، آن را مانند ربا در نظر بگیر زیرا آن را هدیه خود به حساب میآوری.
دانی کرم کدام بود آنکه هرچه هست
بدهی بهر که هست و نخواهی جزای خویش
هوش مصنوعی: آیا میدانی چه کسی رحمت و بخشش واقعی را دارد؟ او کسی است که به همه نیازمندان کمک میکند و هیچ چیزی برای خود نمیخواهد.