هوش مصنوعی: دل به شدت از غم آزار می‌بیند، پس از آن مراقبت کن. میوه‌ای که دل را شاد می‌کند، همواره در کنار او نگه‌دار.

هوش مصنوعی: تو گفتی برای درمان دل، صبر مانند پزشک است، اما امروز خود پزشکت به بیماری مبتلا شده، پس مراقب او باش.

هوش مصنوعی: ای صبر، می‌دانم تو مانند پروانه‌ای هستی که به خاطر عشق و وفاداری‌اش، به آتش دل نزدیک شده است. مراقب او باش.

هوش مصنوعی: ای دیده، گریه و اشک فردا به کار نمی‌آید، پس امشب خون از جانم را هدر نده و آن را نگه‌دار.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که ما از هم جدا می‌شدیم، آن گل تازه زیبایی که در اختیار داشتیم، به ما نگریست و به خاطر عشقش به گلزارش، تصمیم گرفت که در آن بماند.

هوش مصنوعی: شب بیست و سوم ماه از ماه‌های قمری، در حقیقت شب وداع و خداحافظی است، بنابراین باید به خوبی مراقبش باشی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از عمرم فقط دمی باقی مانده است، به یار خود نگاه می‌کنم. اگر عمری باقی ماند، باید بگوید که چه کسی یار را نگه‌دار باشد.

هوش مصنوعی: من دلی حساس و شکننده دارم، پس در این دنیای پر از مشکلات و چالش‌ها مانند شیشه رفتار کن. نارنجی که به آن اشاره شده، نباید به جایی بیفتد که بشکند. مراقب آن باش و از آسیب‌ها دورش نگه‌دار.

هوش مصنوعی: دنیا پر از زحمت و درد است و تو در موقعیتی هستی که به راحتی می‌توانی به مشکلات دیگران توجه کنی. مانند کسی که به آبله مبتلا است و باید مراقب باشد تا بیشتر از حد به درد و زخم‌هایش نپردازد.

هوش مصنوعی: ای دل خاقانی، تو از عمر خود به خوبی بهره‌برداری کرده‌ای و فقط کمی از آن باقی مانده است. پس این زمان باقی‌مانده را ارج بنه و از آن به خوبی نگهداری کن.

هوش مصنوعی: شما توانستید با بی‌درد و زحمت خود را از شر ماری رها کنید، مانند تبریز که بدون زحمت و درد، به گنجی با ارزش تبدیل شد. حالا مراقب این گنج باارزش باشید.