هوش مصنوعی: دل از وجود تو زنده و شاداب است و حالتی روشن و ناب دارد.

هوش مصنوعی: از ساقی مجلس تو، ما همیشه در انتظار جامی هستیم که در آینده به ما داده شود، حتی اگر این حالا ممکن نباشد.

هوش مصنوعی: جان من به خاک تو وابسته است، به طوری که حتی خاک نیز از اندک روزی‌اش برای من مایه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل من مانند پرنده‌ای است که آرزو دارد پرواز کند، اما به دلیل تقدیر و سرنوشتش، در دام روزمرگی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: من در تلاش‌هایم ناکام ماندم و این ناکامی به سود دشمنانم بود. حتی نمی‌دانم که روزی از تو چه خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آن لحظه که پایم بر آتش می‌گذارد، قلبم در جایگاه خاک درب خانه‌ات قرار دارد و این نشان‌دهنده عشق و ارادت عمیقم به توست.

هوش مصنوعی: تا کی باید در انتظار بمانم تا بفهمم کدام روز جدایی و کدام روز وصال نصیب من خواهد شد؟

هوش مصنوعی: غم تو برای من مثل حرامی است که باید به خاطر خون من رد شود، یعنی اینکه ناراحتی‌ات برای من حقی ندارد.

هوش مصنوعی: خاقانی را به وفور در کتاب‌هایش خواندی و حالا دیگر او را نمی‌بینی که چقدر به وجودش ارج می‌نهی.