چه آفتی هستی که کمترین غم تو هجران است؛ و چه گوهری، که کمترین بهایت، جان!

هوش مصنوعی: دنیا زیبایی‌ات را زیر بند موهایت می‌بیند و جادوگری و قدرت نام تو مانند سلیمان است.

هوش مصنوعی: از وقتی که نام تو به عنوان کسی که دل‌ها را می‌شکند و به دیگران آسیب می‌زند، شناخته شده است، تمام آدم‌های بی‌رحم و خطرناک، از کارهای خود پشیمان شده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن سرزمینی که بادی از دوری تو وزید، هر جا که بروی، به ویرانه‌ای از یاد تو برمی‌خوری.

هوش مصنوعی: روز من در شب شکسته شده است و حالا دیگر امیدی به روز آینده ندارم. مانند آبی که از سر گذشته، دیگر جایی برای نجات ندارم.

هوش مصنوعی: از وصال و نزدیکی صحبت کم کن، چرا که می‌گویند من به درد و رنجی که می‌کشم، اهمیتی به فاصله و جدایی نمی‌دهم.