هوش مصنوعی: آیا خبر داری که غم چه دردی را در دلم به وجود آورده؟ مشکلات و سختی‌ها به اندازه‌ای بر من فشار آورده که از عمق سینه‌ام به بیرون می‌جوشند.

هوش مصنوعی: بر سینه داغ این اتفاق، اثری از سنگِ قدیمی باقی مانده و از دل برای نقشی از سنگ لاجورد، حس و احساس برخاسته است.

هوش مصنوعی: جان من به تیره‌گی گرما و سوز دل شمع دچار شده است. همچون شمعی که از چشمانم اشک زرد و کرم‌گون جاری است.

هوش مصنوعی: از شدت غم و دوری، به قدری گریه کردم که حتی سنگ هم از درد دل من به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: در زمینه عشق، چشمانم همیشه شجاع و پایدار بود؛ هر مشکلی که تجربه کردم از همین شجاعت ناشی شد.

هوش مصنوعی: دل هرگز نمی‌تواند یاد یار را فراموش کند، چرا که نشستن من در خون، از همین یاد یار به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: دل من همچنان شوق و آرزوی خود را دارد، در حالی که عمرم به پایان رسیده است. ببین که چطور از آتش دلش برای تسکین خود آب برداشت.

هوش مصنوعی: ای وای که بخت من مانند زمین کم‌سرعت و کُند شده است، و این کُند بودن از آسمان پر از حرکت و چرخش نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: من در دام تخت نردی از خاک گرفتار شده‌ام و به خاطر این مهره‌های دو رنگی که از این تخته نرد برخاسته‌اند، در بند هستم.

هوش مصنوعی: دشمنم را که در سختی‌ها و مشکلات شکست دادم، به عنوان علامتی از قدرت و استقامت خودم می‌زنم، تا اینکه باد سردی به من آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: اگر باد بوزد، چه شگفتی که از دست زدن به دست دشمن، باد سردی برخاست.

هوش مصنوعی: ای خاقان، مایوس مشو که غم مانند تو بسیار است، زیرا کسی که ابتدا در کنار تو نشسته، در پایان تنها از خواب بیدار می‌شود.