هوش مصنوعی: به خودم گفتم که به راحتی می‌توانم آرزوی دلم را در ری برآورم و از آنجا عازم سفر به سرزمین خراسان شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم مدتی به مزار بسطام بروم و از طوس و باغ و زیبایی‌های آنجا، آرزوهایم را برآورم.

هوش مصنوعی: چشمی که به خاک خراسان دوخته شده، به گونه‌ای است که گویی بعد از انجام عمره، دوباره باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: من از بلندای آسمان عبور می‌کنم و به درخت سدره می‌رسم، سپس از آنجا به سوی باغ بهشت صعود می‌کنم.

هوش مصنوعی: خداوند به من چیزی نداد که دلخواسته‌ام بود، بنابراین در هر لحظه، با دل‌سوزی آهی از عمق وجودم برمی‌آید.