هوش مصنوعی: من کسی هستم که با وجود اینکه از شادی غمگینم، اما از غم می‌خواهم لذت ببرم.

هوش مصنوعی: باید با غم و درد زندگی کنم و شادمانی را رها کنم، چون می‌خواهم در کنار کسانی باشم که تجربه‌ی درد را دارند.

هوش مصنوعی: من لحظه‌ای و به اندازه‌ای که نفس می‌کشم، جانم را فدای عشق خود کرده‌ام و دل‌ام همیشه در چنین حالتی است.

هوش مصنوعی: من به سه نفر از دوستانم نیاز دارم و امیدوارم که همه آنها با عشق و دوستی به من بپیوندند.

هوش مصنوعی: اگر سه یا شش تصویر از خودم ببینم، باز هم دوست ندارم که فقط ناظر این تصاویر باشم.

هوش مصنوعی: من همه عیب‌ها و نادانی‌های خود را با صداقت از خود بیرون می‌ریزم، حتی اگر ظاهراً زیبا و جذاب به نظر برسم.

هوش مصنوعی: من مانند آفتابی هستم که خاک پای محبوبم را می‌بوسم، نه مانند هلالی که بخواهد خود را ناز و کرشمه نشان دهد.

هوش مصنوعی: من مانند کمان نیستم که فقط برای یک شب و به خاطر یک هدف خاص آماده شوم. من برای زمانی که در کمین هستم، همیشه آماده و هوشیار می‌مانم.

هوش مصنوعی: آفتاب از خاک من قطره‌ای می‌چیند و من هم مانند آن قطره‌ای هستم که از خاک بیرون آمده‌ام.

هوش مصنوعی: به دنبال مکانی هستم که دلیران و شجاعان در آن حضور دارند، تا من نیز در کنار آنها باشم و در اینجا به صورت بی‌نظیر و وفادار بمانم.

هوش مصنوعی: نه، آن جمع، هفت مرد بزرگ هستند و من چه کسی هستم که بخواهم هشتمین آنها باشم؟

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که تا به حال در این دنیا تنها و غمگین باشم؟

هوش مصنوعی: من یا صد سال قبل از این زمان زندگی می‌کردم یا اینکه صد سال بعد از این زندگی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: وقتی من به عهد و پیمان هیچ فکر نمی‌کنم، اگر هم غمگین باشم، از بدی و زشتی عهد در دل ندارم.

هوش مصنوعی: امروز نمی‌دانم در کدام سمت قرار دارم، آیا در جایگاه نفاق و کفر هستم یا در ایمان و دین.

هوش مصنوعی: من نه پادشاهی هستم که بخواهم به عنوان رهبری واقعی شناخته شوم.

هوش مصنوعی: شرق و غرب بر این موضوع توافق کردند که من خالق معانی و مفاهیم جدید باشم.