هوش مصنوعی: به خاطر غم و شکست‌هایی که دارم، روز من مانند خورشیدی که به خاطر درد و سوزش تاریک شده است، تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از درد دل و غم‌هایی که دارم، به قدرت و نیرویی دست پیدا کردم تا انتقام خود را از آسمان بگیرم.

هوش مصنوعی: تنها روی تخت خوابم نشسته‌ام و تنها همدمم چراغی است که در کنارم روشن است و تا صبح شب را به صبح می‌رساند.

هوش مصنوعی: گاهی دلم را با آهی سرد تسکین می‌دهم و گاهی هم از شدت احساسات، قلبم به آتش می‌افتد.

هوش مصنوعی: چرا نباید به این پرده بنگرم وقتی که دیگر کسی در آنجا نیست؟

هوش مصنوعی: من خاقانی، با دلی شکسته هستم. بگذار و ببین که عمرم چه پیش خواهد آورد، هنوز دلم به حالتی است که می‌گذرد.