هوش مصنوعی: ای محبوب، عشق تو باعث شده است که دل‌های عاشقان به شوق بیفتند و ترکان با چشم‌های فریبنده‌اش، دل‌ها را با اشتیاق به دست آورده‌اند.

هوش مصنوعی: آئینه را بردار و نگاه کن، آن زیبایی دل‌فریب که با نگاهی نافذ و کشنده در انتظار است، شبیه تیر زهرآلود و خطرناک ترک‌های خون‌خواه آمده است.

هوش مصنوعی: تو مثل بادی و من مانند خاکی هستم که به تو وابسته‌ام. تو همچون آب و من مانند خشکیدگی و زباله‌ای از تو هستم. با طبیعت آتشینی که داری، صبر من خراب و ویران شده است.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تو حق من را نخواهی داد و روزی هم به یاد من نخواهی بود. ولی بشنو، در شبی تاریک فریاد من را به گوش خود برسان، چون داغی در دل دارم.

هوش مصنوعی: ای خون من در گردنت، یعنی تو که من به خاطر تو زحمت‌ها و رنج‌ها کشیده‌ام، از یادآوری تو در این روزگار خسته شده‌ام و اینکه به راحتی آزرده‌ام، جانم از این آزار به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: اگر در کنارم نباشی و خواب آرامی نداشته باشم، احساس درد و رنج در دلم افزایش می‌یابد و همه چیز به شکل ناخوشایندی تغییر می‌کند. نبود تو باعث شده که خواب من پر از زخم‌ها و سیاهی‌ها باشد.

هوش مصنوعی: خاقانی در حال تجربه درد و رنجی پنهان است که زخم دلش به‌گونه‌ای جلوه‌گر می‌شود؛ به طوری که غم و اندوهش دائما بر چهره‌اش نمایان است و آثار آن را می‌توان بر چهره‌اش دید.

هوش مصنوعی: او مانند بلبل است و طرز بیانش همچون گل‌های یک گلستان می‌باشد. در مجلس شاه، همچون جواهرات قیمتی، به زیبایی و شکوه ظاهر شده است.