هوش مصنوعی: از چشمان ما اشک خونین می‌ریزد و این درد و رنجی که در دل داریم، در چشمان خیسمان نمایان است.

هوش مصنوعی: ما تصمیم داریم به سوی تو برویم و هیچ چیزی جز دل و عشق به تو برای سفرمان همراه نداریم.

هوش مصنوعی: ما همان درخت خرما هستیم که میوه‌اش با سنگ‌های ریخته شده روی زمین فرود آمده باشد و در آغوش کودکان قرار گیرد.

هوش مصنوعی: این عبارت به تصویر کشیدن زندگی و تلاش برای یافتن حقیقت می‌پردازد. آب حیات نماد زندگی و نور است، در حالی که دل ظلمت به دشواری‌ها و تاریکی‌های شب اشاره دارد. اگر به چشمان خود دقت کنیم، ممکن است نشانه‌هایی از امید و زیبایی را در میان مشکلات ببینیم.

هوش مصنوعی: با وجود این که تو به اندازه یک ستاره درخشان هستی، به این فکر کن که چه تأثیری از درد و اندوه صبحگاهی ما بر تو دارد.

هوش مصنوعی: عشق من به حدی قوی است که باعث شده است از خودم فاصله بگیرم. روزی تو خواهی آمد که دیگر نشانه‌ای از ما وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا به قامت و مقام یک دوست رسیدیم، و در این مسیر، مانند خضر، راهنمای ما در این سفر است.