هوش مصنوعی: ای پرنده دل من، تا چه زمانی در این خانه خواهی ماند؟ در دام desires نفسانی، تا کی می‌خواهی در بند و اسیر باشی؟

هوش مصنوعی: از قید و بندها رها شو و از دام‌هایی که برایت درست کرده‌اند آزاد گرد. ای دل، به سوی خانه‌ات برو و از این بی‌راهه‌ای که نمی‌بینی دور شو.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی روح را ببینی، باید به قد و قامت معشوق نگاه کنی و اگر بخواهی حقیقت را به وضوح ببینی، باید به زیبایی وجود معشوق توجه کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای این است که وحی الهی، کلید درک حقایق پنهان و گنج‌های گرانبهاست. این وحی و پیام‌های الهی توسط فرشتگان و موجودات ملکوتی به انسان‌ها منتقل می‌شود و در این میان، نام "وحیدالدین" به عنوان یک الگو و راهنما در دنیای مادی و معنوی ذکر شده است. در واقع، این اشاره به اهمیت ارتباط با الهیات و جستجوی حقیقت در زندگی دارد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که دین را زینت می‌بخشد، مانند گلی در باغ بهشتی است که در میان گل‌های یاسین می‌درخشد و روشنایی‌بخش مجالس طاهاست.

هوش مصنوعی: ماه درخشان در آسمان حکومت، نورافشان این سرزمین یکپارچه، ولی بزرگ و محترم، حضرت علی، که در اوج عظمت جای دارد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که چون خورشید در درخشش و عظمت خودست، تصویری روشن و برجسته دارد، همانند دریا که به رنگ نقره‌ای می‌باشد.

هوش مصنوعی: ای ستاره درخشان آسمان، خوشا به حالت! ای قاضی و داور سرزمین هستی آدم و حوا، تو نماد عظمت و شرافتی.

هوش مصنوعی: در لوح وجود، تو تنها یک نقطه از قدرت آفرینش هستی که به صورت مدور و زیبایی در گنبد آسمان نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر بازار معجزه‌های مسیحی رونقش را از دست بدهد، حتی یک خفاش که از کوی تو بگذرد و به قدرت عیسی افتخار کند، هیچ ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: تو، ای امیر کشور، به مانند خورشید هستی که از آسمان این عالم نور می‌افشاند و در هر ذره از جهان، وجودت نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر از آب حیات، که به معنای زندگی بخشی و جاودانگی است، نتوانستم بهره‌مند شوم، اما به من از خاک درت (دروغ) رسید که به من هدف و مقصود را عطا کرد. ای دارا، این برای من کافی است.

هوش مصنوعی: به خاطر حضور شخصیت‌های بزرگ و محترم، آسمان به زیبایی و شکوه خود افتخار می‌کند، زیرا آنها بر روی فرش‌های نفیس و با ارزش نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: همیشه از دریا بخاری بلند می‌شود، اگر قطره‌ای از آتش خشم تو به دریا بیفتد.

هوش مصنوعی: ای داور مسیحی، تو همچون خفاشی هستی که به خاطر دوری از نور آفتاب، چشمانت نابینا شده است.

هوش مصنوعی: از دریای generosity تو تنها یک قطره، و از چهره مهربانت فقط یک ذره است؛ اما عشق و محبت تو به قدری وسیع و بی‌پایان است که نمی‌توان آن را اندازه‌گیری کرد.

هوش مصنوعی: آتش زیبای تو از درخت طور نمایان شد، به گونه‌ای که موسی در دره ایمن به شدت مجذوب آن شد.

هوش مصنوعی: من به دنبال نشانه‌ای هستم که ثابت کند تو در یگانگی، یکتا و بی‌همتایی. چگونه می‌توانم ذات پاکت را ببینم و به این نتیجه برسم؟

هوش مصنوعی: وجود مقدس تو به گونه‌ای تجلی کرده است که همچون پروردگار یکتا، چهره زیبایت از دیده‌ها پنهان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: نور چهره تو به قدری تابناک است که هنگام ظهور، دیگر قالب بشری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به همین خاطر، سجده‌گاه عالمان و ساکنان آسمان‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: گاه گاه لباس عیسی را بر تن کردی و گهگاه به شکل موسی ظاهر شدی.

هوش مصنوعی: اگر لطف و مرحمت تو نبود، نوح نمی‌توانست در آن طوفان سهمگین نجات پیدا کند. پس چگونه می‌توانستی کشتی را از آن دریای طوفانی به سلامت بیرون ببری؟

هوش مصنوعی: وقتی نور چهره‌ات را دیدم، مانند زلیخا که از زیبایی یوسف مجذوب و دیوانه شده بود، من هم بی‌قرار و شیدا شدم.

هوش مصنوعی: با نگاهی به خورشید درخشان، نظر تو روشن و بلند خواهد بود، همانند گردشی در چرخ چهارم که به مرواریدهای کوچک شباهت دارد.

هوش مصنوعی: عرش بلند با تخت سلطنت تو کم‌حجم‌تر است، مانند اوج قله آسمان و پایین‌ترین نقطه زمین نسبت به عظمت و مقام تو.

هوش مصنوعی: در صبح و عصر، فرشتگان برای ستایش تو در درگاه خداوند به تسبیح مشغولند و همواره نام او را می‌گویند که او بود که به شب معراج برد.

هوش مصنوعی: به خاطر دیدن زیبایی تو، مثل خورشید در آسمان، من برای خودم مقام و جایگاهی را بر روی دیوار آسمان فراهم کرده‌ام که مانند مرغی مستعد پرواز است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های تو مانند لیلا در یک تجلی نمایان شده‌اند و مجنون، که نماد عشق دیوانه‌وار است، به خاطر این زیبایی‌ها در حال پریشانی و شگفتی است.

هوش مصنوعی: اگر نبود وجود پربرکت تو، ای انسان کامل، باید بگویم که تا ابد نیز نمی‌توانستیم از فیض الهی و روح قدس زندگی دوباره‌ای پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: از چهره‌ی تو ذره‌ای نورانی می‌تابد که همانند هفت ستاره‌ی درخشان در آسمان است و دربار تو به منزله‌ی یک پله است، نه تنها گنبد آسمان.

هوش مصنوعی: از خشم تو بخشی از آتش جهنم به‌نظر می‌رسد و جلوه‌ای از روی تو نشانه بهشت و نعمت‌های آن است.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که در دنیا، آرامش و امنیتی که از عدالت تو ناشی می‌شود، باعث می‌شود آهوی چین در کنار شیر بزرگ و قوی زندگی کند.

هوش مصنوعی: انسان‌ها نمی‌توانند نور و حقیقت معنوی را به طور کامل درک کنند. حتی یک فرد نابینا نیز نمی‌تواند خورشید را ببیند و از نورش بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: امروز کسی که در برابر خاک کوی تو به خاک می‌افتد، هیچ ترسی از روز قیامت ندارد و از روزهای آینده نیز نگران نیست.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به دشواری‌های اندیشه و تفکر اشاره دارد. او می‌گوید که چگونه در دنیای مدح و ستایش، ذهنش نمی‌تواند به ارتفاعات و فرازهای والا برسد. به نوعی، ابراز ناتوانی می‌کند که در برابر افکار بلند و عمیق، مانند سیمرغ، احساس ضعف می‌کند و مانند مگسی ناتوان است که تنها توان پرواز و حرکت بسیار محدود دارد. به این ترتیب، شاعر حس مسکینی و محدودیت‌های فکری خود را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که به وصال معشوق می‌رسیم، نشانی از آن در جهان باقی می‌ماند، و از غم جدایی، نشانه‌هایی بر صفحه‌ی زندگی ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در هر لحظه‌ای از عشق تو، زندگی را با لذت می‌نوشم و به مدت طولانی از آن بهره‌مند می‌شوم؛ اما در عوض، از سوی دشمنان تو پیوسته زهر دردناک و سوزناک را تجربه می‌کنم.