کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید غلام رای درخشنده تست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این زرّ پراگنده ز جودت همه جای</p></div>
<div class="m2"><p>گرد امده ازجود پراگندۀ تست</p></div></div>

شمارهٔ ۷۷ - فاجابه

ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست
خورشید غلام رای درخشنده تست
این زر پراگنده ز جودت همه جای
گرد امده ازجود پراگندۀ تست

هوش مصنوعی: این شعر از شاعر به ستایش و تمجید از فردی خاص می‌پردازد که او را بالاتر از همه می‌داند. شاعر می‌گوید که این فرد بجز خود را در درخشش و بزرگی شبیه به خورشید می‌داند و ثروت و نعمت‌های پخش شده در اطراف، نتیجهٔ سخاوت و generosity اوست. به طور کلی، شاعر به عظمت و خوبی‌های این شخص اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۷۵

شمارهٔ ۷۶

هوش مصنوعی: ای کسی که در این دنیا کمترین بنده‌ی توست، خورشید نیز به خاطر نظر روشنت، خدمتگزار توست.

ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست

خورشید غلام رای درخشنده تست

هوش مصنوعی: این طلا که در هرجا پخش شده، نشانه‌ای از کرم و generosity توست.

این زرّ پراگنده ز جودت همه جای

گرد امده ازجود پراگندۀ تست

شمارهٔ ۷۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده