کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا</p></div>
<div class="m2"><p>اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خود در قران که جای خوفست ورجا</p></div>
<div class="m2"><p>نه« لاتخفست» پیش خصمان بغا؟</p></div></div>

شمارهٔ ۲

خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا
اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا
خود در قران که جای خوفست ورجا
نه لاتخفست پیش خصمان بغا

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نبرد و دشمنی اشاره می‌کند و می‌گوید که فکر و ذهن دشمنان برای او مهم نیست. او در قرآن به یادآوری می‌کند که در مواقع ترس یا ناامیدی، نباید از دشمنان هراسان بود و به اطمینان نسبت به خداوند اشاره دارد. در کل، پیام این بیت تکیه بر ایمان و نترسیدن از خصمان است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: دشمن که در میدان جنگ با نیزه ضربه می‌خورد، فکر و خیال دشمنان به مانند من نیست.

خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا

اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا

هوش مصنوعی: در قرآن، جایی برای ترس و امید وجود دارد، اما چرا نباید از دشمنان بترسی؟

خود در قران که جای خوفست ورجا

نه« لاتخفست» پیش خصمان بغا؟

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده