هوش مصنوعی: ای کسی که با تدبیر و درایت، انتخاب‌گر پادشاهان هستی و به راستی دلیل و الگوی علمای بزرگ به شمار می‌آیی.

هوش مصنوعی: بالاترین مقام و افتخار ملت و دین، آن است که در دستان تو آزمایش‌های شیرین و خوشبختی وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای با قدرت و عزت، منزلت تو در سیاره زحل و زهره از عبید و اما برتر است.

هوش مصنوعی: ماه در آستانه درگاه تو مانند هلال ابرویت است و تیر غم و اندوه در حضور تو از شدت عشق به تصویر کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود والا و برجسته تو در دنیا مانند معانی و مفاهیمی است که در دل نام‌ها و واژه‌ها نهفته‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نکتۀ بسیار کمی که از تو وجود دارد، در حقیقت در طول سال‌ها، دانشمندان و حکما آن را جمع‌آوری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: حلقه‌ای که به گوش موجودی زیبا و از آن جادوگر است، به شدت در چشمان حسود و غارت‌گر قرار دارد.

هوش مصنوعی: چشم خورشید در حالت مبهم و گیج، به خاطر وجود تو دچار سردرگمی شده است.

هوش مصنوعی: اگر دستور تو به چرخ (زمان) برسد، می‌تواند آن را از حرکت بازدارد، اما این امر فقط مختص ماست.

هوش مصنوعی: فرشته‌ای که در گذرگاه تو قرار دارد، مکان تو را به عنوان آسمان می‌شناسد و اینجا را محفل نام‌ها و صفات خداوند می‌داند.

هوش مصنوعی: همه‌ی برف‌ها آمدند و تابش خورشید و شدت گرما را از بین بردند.

هوش مصنوعی: وقتی آب از کنار تخته بند رفت، شاخه‌های درخت را گرفته و لباس‌ها را دزدید.

هوش مصنوعی: چشم‌های دلبر من مانند چشمه‌ای گرم است که در آسمان حرکت می‌کند و در این وضعیت، همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ناتوانی که نمی‌تواند کاری کند، به زیر ابر زردی اشاره می‌کند که در حال بارش است.

هوش مصنوعی: آتشدان زیر دامن آسمان زیبا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که به خاطر انبوهی از حباب‌هایی که دور تو را احاطه کرده‌اند، صدای شگفت‌انگیزی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به مانند طلای خالص که در آتش می‌سوزد و شفافیت و ارزش خود را پیدا می‌کند، ما نیز در برابر چالش‌ها و سختی‌ها ساخته و پرداخته می‌شویم. مانند نقره‌ای که هنوز نمونه‌اش خام و ناتمام است، صفحه تغییرات و تجربیات ما هنوز در حال شکل‌گیری است.

هوش مصنوعی: در یک منطقه باغی، شخصی که قدرتش را از دست داده است، به خاطر شغلش مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: برف بر اثر رعد و برق بر روی سنگ‌های بزرگ نشسته است و گویا این صحنه به نوعی نشان‌دهنده تأثیرات طبیعی و ترسناکی است که در محیط رخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: جویبار که در حال حرکت بود، با وسعتی از یخ متوقف شد و زلف‌های شب به شکلی تاریک و سرد در آمده است.

هوش مصنوعی: همه در برابر تغییرات زمان و دیدگاه‌های مختلف به راحتی تغییر موضع می‌دهند و مانند آفتاب‌پرست به رنگ‌ها و حال و هوای جدیدی که ایجاد می‌شود، می‌پردازند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که اگر در جایی مردم تمایل و رغبت داشته باشند، برای آن سایه و نشانی وجود ندارد. اگر هم سایه‌ای وجود داشته باشد، آن متعلق به خود شخص است. به عبارتی، نشان‌دهنده این است که جاذبه و علاقه واقعی به چیزی وابسته به خود آن چیز است و نه به محیط یا جایگاه آن.

هوش مصنوعی: بدن من به خاطر سرما مانند نیل و روناس یخ زده و در عرق دما به حالت بی‌حرکت درآمده است.

هوش مصنوعی: کسی که مانند یک پوستین تنگ و فشرده، در درون خود فشاری را احساس می‌کند، اما…

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند او بی‌پوشش و بی‌پناه باشد، گاهی در حالت سرگیجه و گیجی به سر می‌برد و گاهی در حالت بی‌هوشی.

هوش مصنوعی: کسی که در زیر لحاف و چادر شب قرار دارد، نمی‌تواند بفهمد که شب چه حالتی دارد، همان‌طور که خار دانه خرما قابل دیدن نیست.

هوش مصنوعی: زودبینی مانند میوه جوز است که از سرما خشک و بی‌حال می‌شود.

هوش مصنوعی: جامه‌ای که از عشق و محبت دارم، مانند حالت بی‌حالی و بی‌خبری است و شبیه به کلام شما به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی دم شرد را بزند، هیچ‌کس جز پوستین نمی‌تواند پنبه کند، بنابراین این کار به کرم نیاز دارد.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ کافی از ما دور شو، زیرا همیشه پشتیبان ما بوده‌ای.

هوش مصنوعی: هرچند در یک یا دو قافیه نواقصی وجود دارد، اما این مسئله در دیوان شاعران قدیم وجود نداشته و مشکلی نبوده است.

هوش مصنوعی: عذرخواهی کن، زیرا در شرایط سخت و تنگ، تفاوتی بین خواسته من و خواسته ما وجود ندارد.