هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی تو، دوباره ما را به خود مشغول کردی و با چهره‌ات ما را در دام محبت خود گرفتار کردی.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که مانند یک غنچه، از خودم دور شوم و از درون خود، زیبایی روی گل را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: بر روی دیوار زشت، ناامیدی دل من نفوذ کرد و مشکلات و آشفتگی از آن سمت دیوار به وجود آمد.

هوش مصنوعی: غم عشق که مدتی از ذهنم دور شده بود، دیروز دوباره به سراغم آمد و شادی را به همراه خود آورد.

هوش مصنوعی: مدتی بود که به خاطر عشق پنهان بودم و مانند نرگس‌های مست به بازار آورده شدم.

هوش مصنوعی: پیر به من می‌گوید که باید از ریا و تظاهر دست بردارم و با توجه به اینکه حالا دیگر ریش‌ام سفید شده، مرا با خود به جایی می‌برد که درک بهتری از واقعیت پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من گفته بودم که وقتی پیر شوم، دیگر جوانی نخواهم کرد، اما عشق تو باعث شد که همچنان در قلبم جوانی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که روح یا طبیعت انسان به سرعت در حال حرکت است و از بام بلند عقل، با دست بسته خود، به شرم و خجالت می‌نگرد. به عبارت دیگر، عقل توانایی و آزادی عمل خود را از دست داده و در وضعیت بهتری قرار ندارد.

هوش مصنوعی: عکسی از زیبایی او بر چهره خورشید سایه افکنده و نشانه‌ای از آن در دل سنگ‌های قیمتی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: بوی دل‌انگیز نکهت او در هوا پخش شده است و در نتیجه، هر خاری که به زمین وارد شده، باعث رشد و شکوفایی لاله و گل شده است.

هوش مصنوعی: عشق خود را در گوشه‌ای نشان داد و وقتی مرا دید، فهمید چه نشانه‌هایی از محبت بر این لباس و دستار من وجود دارد.

هوش مصنوعی: عقل به خاطر شور و شوق و حالت مستی که در دل داشتم، می‌خواست این احساس را انکار کند؛ اما وقتی چهره‌ات را دیدم، به وجود تو اعتراف کرد و نتوانست حقیقت را پنهان کند.

هوش مصنوعی: شغل و وظیفهٔ عشق تو به‌قدری قوی است که تمام دل‌ها را در یک شهر به بند کشیده و در چنگ یک تار موی تو گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: اگرچه فکر کردن به موها و چهره‌ات بارها برای من درد و شرمندگی به همراه داشته است، اما هنوز نتوانسته‌ام از آن دست بکشم.

هوش مصنوعی: دست عشق و آرزوی تو با قلب مضطرب من هرگز چنین حالتی را به وجود نیاورد که اکنون به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که غم تو را به دوش می‌کشد، از میان مشکلاتش، من هم برمی‌خیزم و به تو کمک می‌کنم.