هوش مصنوعی: عشق تو در این دنیا باعث می‌شود که انسان‌ها دچار کمبود و scarcity شوند و هیچ‌گاه نتوانند چیزی مانند آن را تجربه کنند.

هوش مصنوعی: اجازه بده کمی برای رهایی از دل تنگی‌ام آهی بکشم، تا شاید با این بهانه، آرامشی به دست آورم.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند یک شتاب و حرکت است، به‌طوری که عقل نمی‌تواند از این حال به راحتی خارج شود و سر از خانه خود بردارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی فتنه و آشوب همچون پروانه‌ای به زیبایی و جذابیت تو جذب می‌شود، اکنون عقل و خرد تو باید با قدرت و رفتار محکم به مقابله با آن بپردازد.

هوش مصنوعی: هر لحظه مردمک چشم من با مژه‌هایم گرد و غبار آستان تو را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: دلی که در جستجوی خودش به گرد و غبار زمین گم شده است، به جایی که تو هستی می‌آید تا صدای خود را با این ترانه بلند کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو به آتش بزند، جان و روح عالم در لحظه‌ی عدم و نیستی خود را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: اگر دندان‌های تو زیبا و دل‌نشین نباشد، حتی اگر صدف هزاران لؤلؤ نیز تولید کند، باز هم خوشایند نخواهد بود.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو بدون پوشش در آینه دیده می‌شود و موهای تو به آرامی بر شانه‌اش می‌افتد.

هوش مصنوعی: آیا درست است که من به خاطر غم تو این‌گونه به حال و روز زلف و چهره‌ام بیفتم و بر سر این دوگانگی دچار شوم؟