هوش مصنوعی: نور زیبایی تو همانند آفتاب نیست و زیبایی خم‌های زلفت بیش از آن است که بنفشه بتواند در برابرش خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: دل من در شب، با خیال خوب تو شاد است و در این زمان، چشمانم خواب ندارند.

هوش مصنوعی: غمزه و نگاه جذاب او مانند تیغی است که نمی‌تواند با اشک‌ها و غم‌ها زودتر به زندگی رونق بخشد، چون این اشک‌ها هم نمی‌توانند آب و زندگی لازم را فراهم کنند. به عبارتی دیگر، زیبایی و تاثیر نگاه او به تنهایی نمی‌تواند موجب شادابی و تغییر شود، وقتی که دلایل برای خوشحالی و نشاط وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به او گفتم: اگر از من بوسه بگیری، یا آن را به من بدهی، اهمیتی ندارد، چون در هر صورت عذاب و دردی برای من نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر صبر می‌کنی، صبر کن؛ بیا ببین که من اینقدر عجله‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو چقدر مرا از خود دور کرده‌ای! آیا شرم نمی‌کنی از این چشمی که دیگر طاقت اشک ریختن ندارد؟

هوش مصنوعی: اگر بر من سایه نندازی، به تو نمی‌رسد، چون ذرّه‌ای از زیبایی‌ات هم مانند آفتاب نیست.

هوش مصنوعی: آسیب دیده است کسی که زیبایی تو را پنهان کرده است، زیرا این کلام من نیازی به پوشش ندارد و باید به وضوح بیان شود.

هوش مصنوعی: هر کاری که از دستت برمی‌آید انجام بده، اما مرا مورد سرزنش قرار نده؛ زیرا دلم توانای تحمل سرزنش را ندارد.