شمارهٔ ۷۹ - وله ایضاً
چگونه در چمن خوشدلی کنم پرواز
که مرغ عیش مرا روزگار پر ببرید
دو شاخ هر دو ز یک اصل رسته بر یکجای
بتیغ قهر اجل مان ز یکدیگر ببرید
بنوجوانی ببرسید شاخ عمرش مرگ
اگرچه رسم نبودست شاخ تر ببرید
اگرچه منزل ما در سفر برابر بود
ولیک آنکه جوان بود زودتر ببرید
شمارهٔ ۷۸ - وله ایضاً: خطی زاری بسی ناخوشتر از ریششمارهٔ ۸۰ - وقال ایضاً یمدحه: این خرّمی نگرکه مرا ناگهان رسید
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چگونه در چمن خوشدلی کنم پرواز
که مرغ عیش مرا روزگار پر ببرید
هوش مصنوعی: چگونه میتوانم در فضای شاداب و دلپذیر زندگی کنم وقتی که روزگار خوشیهای من را به یکباره از من گرفت؟
دو شاخ هر دو ز یک اصل رسته بر یکجای
بتیغ قهر اجل مان ز یکدیگر ببرید
هوش مصنوعی: دو شاخه که هرکدام از یک ریشه نشأت گرفتهاند، در یک زمان با تیغ خشم مرگ از هم جدا شدند.
بنوجوانی ببرسید شاخ عمرش مرگ
اگرچه رسم نبودست شاخ تر ببرید
هوش مصنوعی: این شعر به از دست رفتن جوانی و مرگ جوان اشاره دارد. میگوید که اگرچه معمولاً درختان جوان قطع نمیشوند، اما در این مورد، جوانی به ناگهان به پایان میرسد و عمرش به مرگ ختم میشود. به نوعی به غم و تلخی از دست رفتن زندگی در اوج جوانی اشاره دارد.
اگرچه منزل ما در سفر برابر بود
ولیک آنکه جوان بود زودتر ببرید
هوش مصنوعی: هرچند که ما در سفر به یک مقصد یکسان رسیدیم، اما آنکه جوانتر بود، زودتر به مقصد رسید.