هوش مصنوعی: من توانایی مناجات و تفکر دارم، اما بنده‌ای هستم که تنها به کسی که عقل و خرد دارد، خدمت می‌کنم.

هوش مصنوعی: بگویید که برکه چیست؟ برکه، آن کسی است که با عقل و دانایی‌اش توانسته هر آنچه نیاز دارد را به خود جذب کند و از آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: کسانی که دانش و هنر را دوست و همراه خود دارند، همچنین افرادی که بخشش و سخاوت را همدمی برای خود انتخاب کرده‌اند، در زندگی خود از خوشی و کامیابی بیشتری برخوردار خواهند بود.

هوش مصنوعی: کسی که به قصد جنگ و نفاق بخیل باشد، هرگز نمی‌تواند از نعمت generosity و بخشش بهره‌مند شود. او دائما در حالت تنگ‌نظری خواهد بود و نمی‌تواند بر روی نعمت‌هایی که در دسترسش هستند تکیه کند.

هوش مصنوعی: کسی که نیاز دارد به دقت به رفتارها و احساسات دیگران توجه کند، باید به درون خود و حالات روحی‌اش نگاهی بیندازد و فراتر از آنچه در ظاهر دیده می‌شود، بیاندیشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در زمان بخشش و محبت سخن خوش و چهره‌ای شرمگین داشته باشد، به واقع نشان‌دهنده‌ی لطف و مهربانی اوست.

هوش مصنوعی: درخششی مانند خورشید، که برای حفاظت از دامنش دو ابر را کنار زده و در آستینش گوهرهایی از باران را ذخیره کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که این همه امکانات و نعمت دارد، باید بداند که شمس دین (مولانا) در کنار اوست و او نیز باید قدردان این نعمت‌ها باشد.

هوش مصنوعی: شخصی با روحیه‌ای خوب و دل بزرگ، هنرمندانه فعالیت می‌کند و گاهی هم تلاش‌هایش را به اوج می‌رساند.

هوش مصنوعی: درود بر آن ملاقات خسته‌کننده، که خوشه‌های کرمت مانند ماه و خورشید، هزاران برداشت دارد.

هوش مصنوعی: کسی که در مقام و منزلت بالایی قرار دارد، باید همانند نگین بر روی طلا درخشان و باارزش باشد و نام و ویژگی‌های او باید درخشان و شناخته‌شده باشد.

هوش مصنوعی: دست تو هرگز نمی‌تواند طلا را نگه دارد، نمی‌دانم این بازرگان چه دلیلی برای چنین چیزی دارد.

هوش مصنوعی: در دنیای زیبایی و قدرت تو، کسی چون ماهی رومی نمایان است که مانند برده‌ای حبشی، نشانه‌ای بر پیشانی دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت تو، حال و هوای صبح به زیبایی خاصی تغییر کرده است و از وجود تو، عطر دلپذیری مانند عطر یاسمن به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این زمانه افرادی زیادی وجود دارند که دارای مقام و ثروت هستند، اما زمانه به خودی خود تو را از میان همه آن‌ها انتخاب می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که صاحب صدایی قوی و دلنشین است، مانند تو نمی‌تواند باشد. همچنین هر چیزی که شبیه به خار است، نمی‌تواند حتماً شیرینی و لذت را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو بهترین بخشندگان زمانه هستی و هنرمندان از لطف و کرم تو بهره‌مند شده‌اند.

هوش مصنوعی: دی ماه فرا رسید و در خوارزم، هوای سردی برقرار است. خوشا به حال کسی که آتش و گرما را با خود همراه دارد.

هوش مصنوعی: خنک آن کسی است که خانه‌اش مانند من در کنار باغ و بوستان قرار دارد.

هوش مصنوعی: برف بر روی زمین مانند لباسی پوشانده است و ابرها هم به آسمان شکلی مانند جامه‌ای از گلی زینت داده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که باد سرد می‌وزد، شعله آتش به‌زور و با اتفاق بر آب و گل تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: مشک و شراب را بر آتش بگذار تا از دستان کسی که موهایش عطر عنبر دارد، لذت ببرم.

هوش مصنوعی: شراب در دست ساقیان به گونه‌ای به نظر می‌رسد که انگار نوشیدنی پاک و خالصی است و همچنان که حوریان زیبا و دل‌ربا را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و ارزش هستی، باید در زیبایی‌های دلفروزی غوطه‌ور شوی، چرا که در زیبایی‌های خالص، تمامی جواهرات ارزشمند پنهان شده است.

هوش مصنوعی: از ساقی که وقتی می‌نوشد، به نظر می‌رسد که مهر طلایی صبح واقعی را در دستانش دارد.

هوش مصنوعی: اگر از مشک عطری بچشی، شگفت‌زده نشو که مشک دارای صدها تَرنُم و پیچیدگی است.

هوش مصنوعی: پوشش او به قدری زیبا و دلرباست که وجود بند و قبا برایش اهمیت چندانی ندارد. زیبایی و لطافت تن او به قدری چشم‌نواز است که تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: دهان او از نظر عقل و فهم کوچک‌تر از همه چیز است، اما از نظر اهمیت و تأثیر بر سایر اعضای بدن بزرگ‌تر و باارزش‌تر به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: چشم‌های او همچون دو جادو، در دل ما نشسته‌اند و همیشه هوشیاری‌مان را به خطر می‌اندازند.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ و توانمند، انسان را با قوه بینایی آفریده است و این ویژگی ضروری است تا او همیشه بتواند در زمین ببیند و دیدن را تجربه کند.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف شراب و ساقی ای می‌پردازد که از کسی که در نواختن چنگ قوت و استحکام دارد، الهام گرفته است. به نوعی، تجربه و مهارت در موسیقی باعث شده که این شراب و ساقی خاص و منحصر به فرد شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که چنگ آماده نواختن شود، باید بلافاصله یک خواننده حضور داشته باشد که صدایش نوای غم‌انگیزی دارد.

هوش مصنوعی: در این مجلس، اگر کسی ساده‌دل باشد و افکار اشتباهی داشته باشد، باید از او دوری کرد و به او توجهی نکرد.

هوش مصنوعی: از فقر و تنگدستی ما به یاد کسی باش که در روزگار، مجلس و مقامش به این شکل است.

هوش مصنوعی: عزیزم! داستانی درباره تو دارم که در آن حقیقتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به حسرت و آرزوی گذشته اشاره دارد. شاعر از گذر زمان و تغییرات زندگی صحبت می‌کند و به یادآوری لحظاتی می‌پردازد که در آنها احساساتی خاص و عمیق را تجربه کرده است. او همچنین به تکرار احساسات و خواب‌هایش اشاره دارد که همچنان در ذهنش طنین‌انداز است.

هوش مصنوعی: هر زمان که به حقیقت و یقین برسم، از آنجا که دست راست تو مرا به مقصد می‌رساند، می‌فهمم که تو چه قدر در این مسیر توانایی داری.

هوش مصنوعی: اما باید بدانیم که این پوستین مناسب آنجا است که راهی وجود دارد که در دو جهان، لباس خود را همین‌گونه نگه‌داریم.

هوش مصنوعی: تمامی دستورات و توصیه‌هایت را انجام می‌دهم، اما از کجا می‌توانم بفهمم که آیا کسی واقعا بخشنده است یا نه؟ می‌خواهم نشانه‌ای از بخشندگی او ببینم، مانند فردی که پوستین در بر دارد.

هوش مصنوعی: شراب نوش و برآور سرود، همچنین به فکر نباش که چنین کارهایی نتیجه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: تو که در کنار هستی، از زندگی لذت ببر؛ زیرا هر کسی که مانند تو نباشد، به خاطر غصه‌ای که در دل دارد، غمگین است.