کمال‌الدین اسماعیلشمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً
بزرگوارا در انتظار بخشش تو
نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
سه شعر رسم بود شاعران طالع را
یکی مدیج و دوم قطعۀ تقاضایی
اگر بداند ثنا و اگر نداد هجا
ازین سه گانه دو گفتم، دگر چه فرمایی؟
شمارهٔ ۱۹۱ - وله فی مدیحه و یصف الرّمد: ای آنکه نکرد عقل داناییشمارهٔ ۱۹۳ - وله ایضاً فیه: ای ز دستت آز را سرمایه‌ای
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
بزرگوارا در انتظار بخشش تو
نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
هوش مصنوعی: ای بزرگوار، دیگر تاب و تحمل انتظار بخشش تو را ندارم.
سه شعر رسم بود شاعران طالع را
یکی مدیج و دوم قطعۀ تقاضایی
هوش مصنوعی: شاعران معمولاً در سه شعر می‌نویسند: یکی برای ستایش کسی، و دومی برای درخواست یا تقاضا.
اگر بداند ثنا و اگر نداد هجا
ازین سه گانه دو گفتم، دگر چه فرمایی؟
هوش مصنوعی: اگر نسبت به ستایش آگاه باشد و اگر ستایشی نکند، از این سه مورد دو مورد را گفتم، حال بفرمایید چه باید بگویم؟
حاشیه ها
1397/05/01 15:08
نستوه
در بیت 2 واژۀ طالع نادرست و صحیح آن طامع است و مدیج هم غلط است و مدیح درست است.