کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شوخ بغمزه بر سر جنگ مباش</p></div>
<div class="m2"><p>وی گل ز خزان حسن بیرنگ مباش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شمشیر که زنگش بزدایند خوشست</p></div>
<div class="m2"><p>ابروی تو گر ریخته دلتنگ مباش</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

ای شوخ بغمزه بر سر جنگ مباش
وی گل ز خزان حسن بیرنگ مباش
شمشیر که زنگش بزدایند خوشست
ابروی تو گر ریخته دلتنگ مباش

هوش مصنوعی: این شعر به یکدیگر نکات مهمی را یادآوری می‌کند. شاعر به معشوقه‌اش می‌گوید که از جنگ و جدل دور باشد و از زوال زیبایی خود نگران نباشد. همچنین اشاره می‌کند که مانند شمشیری که زنگش را پاک کرده‌اند، زیبایی‌ها می‌توانند دوباره جلا پیدا کنند. به او توصیه می‌کند که از غم و اندوهی که به خاطر تغییرات ظاهری‌اش دارد، فاصله بگیرد و دلگیر نباشد.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: ای شوخ و بازیگوش، در میانه‌ی جنگ و جدل قرار نگیر و مثل گلی که در پاییز رنگش را از دست داده، بی‌روح و بی‌زندگی نباش.

ای شوخ بغمزه بر سر جنگ مباش

وی گل ز خزان حسن بیرنگ مباش

هوش مصنوعی: اگر زنگار و کثیفی از شمشیر بزدایند، آن زمان زیبا و با ارزش خواهد شد؛ مانند ابروی تو که حتی اگر غمگین و ناراحت به نظر بیاید، باز هم زیباست.

شمشیر که زنگش بزدایند خوشست

ابروی تو گر ریخته دلتنگ مباش

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده