هوش مصنوعی: از سوز دل دلم را به آتش می‌زنم و با یک فتیله تمام جسمم را گرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: داستانی که درباره دریا گفته می‌شود، فراموش شده است. من به اندازه‌ای برای تو گریسته‌ام که گویی دریا تمام آب‌هایش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه عمیق من، شعله‌ای به خانه ی عشق افتاده است و اکنون در کوی عشق، فضای Surround را گرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: لبخند و گشاده‌رویی ساحل برای ما فایده‌ای ندارد؛ چرا که غم و اندوه، کشتی ما را به ساحل نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر به دشت و بیابان نمی‌روم، عجیب نیست که دیوانگی من سرزمین صحرا را نشناسد.

هوش مصنوعی: دلم از حالت مردم ناراحت و غمگین است، آیا خضر راهنما کجاست؟ که من از او نشانه‌ای برای پیدا کردن آشیانه‌ی پرنده‌ی افسانه‌ای می‌خواهم.

هوش مصنوعی: هر تار موی تو مانند فتیله‌ای داغ است، چرا که حرارت درون تو به قدری زیاد است که اعضای بدن را به شدت می‌سوزاند.