هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخص با اندوزی از درد و غم، خود را ویران کرده است. اشک و اندوهی که بر دل او حجمی بزرگ از غم دنیا را به تصویر می‌کشد، نتوانسته است او را به ثبات و پختگی برساند. در واقع، این اشک‌ها تنها به بروز احساسات عمیق‌تر و ویرانی درون منجر شده‌اند.

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند از ما جدا شود وقتی که ما به هم بسیار نزدیک شده‌ایم و سرنوشت ما به هم پیوند خورده است؟ مژگان و پلک‌هایمان نیز به همدیگر وابسته و بازگشته‌اند.

هوش مصنوعی: ما در چه موقعیتی هستیم که شایستهٔ تسلط و غارت او باشیم؟ جز اینکه هیچ سامان و ترتیبی برای فردی با سر و وضع آشفته وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کوه مشکلات و رنج‌ها به شدت مرا می‌آزارد، ای ساقی! باده‌ای به من بده که آنقدر قوی باشد که غم و اندوهی که در من جای گرفته است را نابود کند.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که انسان دچار ناکامی و روزهای سخت می‌شود، دوستان نیز می‌توانند به دشمن تبدیل شوند. در این حال، اشک‌ها به چشمان او می‌ریزند و زندگی‌اش پر از درد و ناامیدی می‌شود.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی تلاش‌های زندگی زاهدانه، تنها نشانه‌ای از آلودگی و سختی‌های پیوند به دنیای مادی است که از آن باید جدا شود.

هوش مصنوعی: در ترازوی صدف، جواهر نمی‌گنجد؛ اما از خوشحالی و شادی، اگر همسرم را با زیبایی‌اش بسنجید، نکته‌های دقیقی را ممکن است بفهمم.

هوش مصنوعی: بخت بد ما را به چالش می‌کشد و تدبیر و برنامه‌ریزی می‌خواهد. اما برطرف کردن مشکلاتی که دشمنان غافل دارند، کار آسانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: قاصد نامه‌ات را آورد، اما کلیم نمی‌تواند بخواند؛ چون احساساتش مانع می‌شود که از راه تو چشم بردارد.