هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است که شرایط یا تقدیر بالاتر از ما باشد، اما ما همواره باید به تلاش خود ادامه دهیم. حتی اگر در ظاهر وضعیت ما به اندازه خاکستر پایین بیاید، اما در واقع وجود ما و تلاش‌هایمان ارزشمندتر از آن است و می‌تواند برتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: در چشم مردم، ارزش هر فرد به اندازه‌ای است که از او بهره می‌برند. همچنین، هر نخل در باغ به اندازه‌ای که میوه می‌دهد، دارای احترام و اعتبار است.

هوش مصنوعی: من بارها دریا و معانی عمیق آن را با چشم بصیرت دیده‌ام، اما زیبایی و شکوهی که در نگاه افرادی با قناعت و رضایت وجود دارد، چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: آدم‌های مادی و ظاهری از نظم و ترتیب واقعی بی‌بهره‌اند. مجازی‌ها شاید ظاهری زیبا و پر از جلوه داشته باشند، اما در واقع فاقد نیروی واقعی و اصالت هستند.

هوش مصنوعی: زمانه به اندازهٔ تنگی شبیه دست‌هایی است که با وجود کوچک بودن، می‌توانند دریا را به عرصه‌ای وسیع تبدیل کنند. در واقع، می‌توان گفت که با وجود محدودیت‌ها، می‌توان به نتایج بزرگ و قابل توجهی دست یافت.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند در ظاهر خشن و خطرناک به نظر برسد، اما در واقعیت، گاهی شبیه به یک گردو ساده و گاهی شبیه به یک لشکر بزرگ است. این نشان می‌دهد که عشق می‌تواند هم آرامش‌بخش و هم شدید و پرهیاهو باشد.

هوش مصنوعی: پیروزی از آن کسی نیست که ما در کنار او باشیم، چرا که هر کس در تلاش و کوشش ما باشد، من مثل چراغی هستم و او مثل نسیمی تند و آشفته است.

هوش مصنوعی: تو وارد زندگی‌ام شدی و حالا دیگر از خوش‌شانسی عشق چیزی برایم باقی نمانده است. اگر در شب، بر سرم خاک بریزد، صبح به خاطر این جریان، بر خودم افسوس می‌خورم.

هوش مصنوعی: اگرچه من به تمام معنای خود خالی هستم و مانند یک قلم بدون جوهر به نظر می‌رسم، اما در درونم، خیال‌های روشنی مانند شعله چراغ وجود دارد که ذهنم را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی خانه‌ام که برای زندگی ساده‌ام کافی است، وسایل مورد نیازم جمع شده است و آدمی با زندگی فقیرانه‌ام، شاداب و خوشحالم.

هوش مصنوعی: برای راه و هدایت یک انسان آزاد نیازی به سعی و کوشش نیست؛ چون پرنده تنها با باز کردن بال و پرش، می‌تواند سفر را آغاز کند.

هوش مصنوعی: دود ناشی از آه و افسوس افرادی که روزهای سختی را می‌گذرانند، آسمانی جدید و تازه‌ای را ایجاد می‌کند. نور این آسمان نیز به‌اندازه‌ای کم است که به سوی زمین نمی‌تابد، همان‌طور که در آسمانی بدون ستاره مشاهده می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان ارزش‌های ستاره‌ای را به نمایش نمی‌گذارد، زیرا قلب ما برای هزینه‌کردن در آن شب بهتر آماده است.

هوش مصنوعی: البته، معنای این بیت به این شکل است که هرچند فرق (سر) ممکن است با افسر (تاج) زینت داده شود، اما آنچه که سر را زیبا می‌کند، خود هوش و ویژگی‌های درونی فرد است. در واقع، زیبایی ظاهری به تنهایی کافی نیست و حالت و شخصیت واقعی فرد اهمیت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی به مشکلات و موانع پشت پا بزنی، این دنیا در دستان توست. هنگامی که فقر به حد کامل خود برسد، آن وقت نام غنی به معنای واقعی خود نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که می‌تواند کسی را به مقام پادشاهی برساند، اراده و عزم قوی است. هر فردی که از نبرد و چالش‌ها فرار کند، به نوعی شبیه قیصر است و نمی‌تواند پادشاه حقیقی باشد.

هوش مصنوعی: اگر به آزادی و رهایی فکر می‌کنی، به جایی برو که آنجا را نمی‌توان توصیف کرد. هرکس که در مسیر خواسته‌های خود بماند، در حقیقت اسیر است.

هوش مصنوعی: عقل در میان نیازها و وابستگی‌ها پراکنده و غمگین است، اما عشق در آزادی از وابستگی‌ها و پیوندها مانند شمشیر حیدر (علی) قوی و مصمم است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند با وطن خود در هیچ سرزمینی همخوانی داشته باشد، زیرا پیوندهای عاطفی و فرهنگی که به ما مربوط می‌شود، برتر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: ظاهر زیبا و موقعیت‌های فریبنده ممکن است جذاب به نظر برسند، اما ارزش واقعی در چیزهای ساده و بنیادی نهفته است. فردی که به ذات خود افتخار می‌کند، از هر عددی گل‌های زیبا در دنیا بهتر است. در واقع، یک مو از اعتبار واقعی بهتر از صدها گل تزئینی است.

هوش مصنوعی: انسانی که روح زنده و پویایی دارد، ناچار است که همیشه در پس‌زمینه و در حال سکوت بماند، زیرا شخصیت و طبیعت او به گونه‌ای است که به نشان دادن خود در جلو صحنه نمی‌انجامد.

هوش مصنوعی: آبرو و اعتبار ما به خاطر خودمان است و ما بدون اعتبار شده‌ایم. آب ما بی‌ارزش است، اما قیمت گوهر همچنان افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: نفس ما اگر زیبایی داشته باشد، همین بی‌نظمی است؛ زیرا اگر زینت باشد، مثل تیغی می‌ماند که دارای انحنا و زیبایی خاصی است.

هوش مصنوعی: سعی کن که به شهرت و نامی نیک دست یابی، زیرا پس از مرگ، زندگی انسان به نام او شناخته می‌شود و گواهی من هم در این زمینه معتبر است.

هوش مصنوعی: ما از نسل نیکان و بزرگانی چون خاندان علوی هستیم و ارثیه‌ای که به ما رسیده، جز اندک چیزی نیست. آنچه برای ما باقی مانده، تنها خاکستر و یادگارهایی از آتش‌های گذشته است.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای مانند طاووس در دنیا به مگس‌گیری بپردازد، باید بداند که حتی اگر زاغی با بال‌هایی خوش‌نما نمایان شود، باز هم به ارزش و جوهر خود نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: دلخراشان (افرادی که دل‌ها را می‌آزارند) به طور طبیعی با یکدیگر پیوند دارند، همان‌طور که تیرانداز در هر جایی به دنبال پیکان خود می‌گردد.

هوش مصنوعی: چشمان عارف به عشق و علاقه هیچ‌گاه به دنیای پادشاه نگاه نمی‌کند؛ زیرا هر کس را که در این شهر وجود می‌یابد، برای خود سرور و بزرگ‌مقام می‌داند.

هوش مصنوعی: در درون خود راست و درست باش، ولی در ظاهر خود را آراسته نشان نده. اگر کتابی بی‌خط باشد، معنای آن تغییر نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در جمع روشن‌دلان تظاهر و تصنع وجود داشته باشد، فضای آن مجلس تاریک و ناخوشایند خواهد شد. روشنایی و زیبایی این جمع، به مانند شمعی در زیر نور مهتاب، متفاوت و خاص است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بویی از آرامش و راحتی آسمان‌ها نشنیده است، پس برای چه هستند این روزنه‌هایی که در این آتشگاه وجود دارند؟

هوش مصنوعی: هیچ سرزمینی با ویژگی‌های عشق در بهشت سازگاری ندارد، حتی اگر در آنجا چهره مجنون را ببینی که به خاطر عشق لاغر شده است.

هوش مصنوعی: از غم زیبایی و زلف‌های بتی، موهایت به کلی به هم ریخته و درهم شده است. دل من پر از درد و حسرت این عشق است که تو نیز در آن غرق شده‌ای.

هوش مصنوعی: زندگی آسان و بی‌دغدغه‌اش در ابتدا و انتهایش پیدا است. آرامش او یا در گور است یا در کنار مادرش.

هوش مصنوعی: کشتی ما وقتی که سرنوشت ما را در خشکی نگه داشت، دوباره خون طوفانی را به راه می‌اندازد؛ در واقع، بلا و مشکلات مانند دفتر سرنوشت ما هستند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند از باغ آرزوها، بدون امید به نتیجه، میوه‌ای بچیند. اگر در ابتدا درخت طوبی، میوه‌ای نداشته باشد، نشان‌دهنده آن نیست که در آینده بارور نخواهد شد.

هوش مصنوعی: دیدن نقش سکه در برابر افراد پست، نشانه اطاعت و بندگی است. برای آن کسی که معبودش طلاست، سکه به منزله یک کتاب مقدس می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که بینا و روشن‌فکر است، حتی دارای ثروت و دارایی باشد، در نظر او مانند آب است؛ چرا که اگر این آب به دست کسانی بیفتد که نمی‌دانند چگونه با آن رفتار کنند، دیگر ارزش و زیبایی خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: درون قلبت گنجی ارزشمند وجود دارد، در افکارت بلندپروازی و آرزوهایی نامحدود جریان دارد، ولی زندگی‌ات پر از سختی‌ها و ناملایمات است و آرامش یا آسایش چندانی نداری.

هوش مصنوعی: به دیگران عیب نگیر، چون ممکن است که به زیبایی‌های ظاهری و زینت‌های دنیایی چسبیده باشند. زیبایی واقعی زندگی در درون آن نهفته است و نه در زرق و برق‌های ظاهری.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در هر مکان و به نام هر شخصی مشهور شود، باز هم ذهن روشن ما مانند آینه‌ای است که از اسکندر می‌تابد.

هوش مصنوعی: اگر کسی را شاد و خوشحال ببینی، لزوماً به این معنا نیست که زندگی‌اش بی‌نقص و بدون مشکل است. ممکن است آن شخص در عمق وجودش ناراحتی‌های زیادی داشته باشد. بنابراین، گاهی اوقات بهتر است که در چهره‌ی کسانی که شاد به نظر می‌رسند، جنبه‌های پنهان و دردهایشان را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: تو بر دل خود خواسته‌ای و از حرص و حسادت بر چشمانت اشک می‌ریزی. در حالی که راهی برای سیراب شدن دارم، اما لیوانت به جای آب، از زر ساخته شده است.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به مقام اهل صدق نزدیک شود، چرا که برای رسیدن به آنجا، باید مثل ماهتاب در جای خود ثابت بماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بتواند دل دیگران را شاد کند و به آنها آرامش دهد، در واقع بر دل‌ها سلطنت می‌کند و صاحب جایگاهی والا در قلب‌هاست.

هوش مصنوعی: من هیچ زمانی از پایین‌نگری و دیدگاه محدود دور نشده‌ام؛ مردمک چشم ما رنگی دارد که شبیه چتر سنجر است.

هوش مصنوعی: کاملان هرگز اجازه نمی‌دهند که ناقصان به عمل خود ادامه دهند، همان‌طور که حیوانات از ترس، خود را پنهان می‌کنند تا گفتگوهای بهتر و سازنده‌تری شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: افراد صاحب هنر از تمام ویژگی‌های خود بهره‌ای ندارند. فقط کسی می‌تواند زیبایی‌های ما را بشناسد که درک عمیق‌تری داشته باشد.

هوش مصنوعی: روزگار به قدری جنگ و جدال به وجود آورده که خوشی‌ها و لذت‌ها برای ما خُس و خاشاک شده‌اند. در حقیقت، در این وضعیت، نوشیدنی‌ها نیز به زهر تبدیل شده‌اند و هیچ چیز از زیبایی و خوشی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به اینجا می‌آید، نشان‌دهنده بی‌خبر بودن از لطافت و آرامش است. انگار این دنیا پر از دشواری‌ها و ناهمواری‌هاست و مانند خانه‌ای است که گوش‌هایش کر شده‌اند و صدای آه و ناله را نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: اگر فرعی هنرمند باشد، در واقع حقیقت او نزد عاقل‌ها همانند دو چیز ارزشمند است: آهو به خاطر بوی خوشش و گاو به خاطر عطرش.

هوش مصنوعی: خداوند ملک سلیمان را به کسی می‌دهد که از تمایلات نفسانی و هوس‌های زودگذر پرهیز کند. در حالی که کودک به جای انگشتری قیمتی، داشتن شیرینی را ترجیح می‌دهد، این نشان‌دهنده اهمیت آگاهی و انتخاب درست در زندگی است.

هوش مصنوعی: تنها سر مردان بزرگ در دامان تنگ و محدود نمی‌گنجد، بلکه میدان بزرگ و پرچالش جهاد واقعی است.

هوش مصنوعی: زاهدی که از سراب و بیابان‌های بی‌حاصل سخن می‌گوید، به عمق دریا و زیبایی‌های آن طعنه می‌زند. تنها کسی که از این تعمق و غوطه‌وری در دریا می‌ترسد، به این انتقادها توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: از خدا می‌خواهیم که ما را از آسیب‌های مردم و حسادت آنها حفظ کند، زیرا این واعظ با وجود ظاهر آرامش، ممکن است خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: آدم‌های سرکش و مغرور در نهایت به خاک و نابودی می‌رسند و سرنوشت همه به سجده و تسلیم در برابر حق می‌انجامد. در نهایت، آنها در می‌یابند که به زمین و خاک باز می‌گردند و هیچ چیز ماندگاری ندارند.

هوش مصنوعی: در تلاش خود باید احترام و وقار داشته باشی و از این سو به آن سو نروی، زیرا در حرکت و سکون، کشتی به لنگر نیاز دارد تا ثبات پیدا کند.

هوش مصنوعی: در نظام پادشاهی، ارزش و احترام به علم از هر چیزی بالاتر است و در این میان، میران و مدیران کاروان‌ها باید از رهبری پیروی کنند.

هوش مصنوعی: این نزاع بین نفس و عقل هیچ گاه به پایان نمی‌رسد و می‌توان آن را شبیه به جنگ و جدال یک زن با شوهرش دانست که هیچ کمبودی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من به جایی می‌روم و همیشه با کمترین امکاناتم، خانه‌ام را آب می‌زنم، چون اگر بینی‌ام تر باشد، ممکن است به مشکلی بربخورم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به مشکلات و خطرات تن دهد، از آسیب‌ها در امان نمی‌ماند. آیا تا به حال دیده‌ای که زخمی بر غلاف خنجر وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر فردی بی‌مقدار و پست در میان برجسته‌ها باشد، پس صدر و مقام بلند به او نمی‌رسد. اگر کار استاد به درستی انجام شود، به هیچ عنوان ضعف و ناامنی در کار صورت نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: حریصان به نتیجهٔ کار خود نمی‌رسند و از پاداش محروم می‌شوند. کسی که در هزاران جا خدمت کرده و فدای دیگران شده است، به حقیقت و مزد واقعی دست می‌یابد و بدین ترتیب عمل آن‌ها با یکدیگر فرقی دارد.

هوش مصنوعی: در رختخواب ما خبری از آرامش و راحتی نیست. بالش ما پر از زخم‌ها و غم‌هاست و تن ما از درد و رنج خونین شده است.

هوش مصنوعی: در شرایطی که سکوت برقرار است و در دل آن، اگر رنگ و گرمای محیط تغییر کند، آبی که به لاله می‌رسد می‌تواند نیلوفر باشد. این نشان‌دهنده‌ی آن است که پلیدترین و زیبا‌ترین چیزها ممکن است در کنار هم وجود داشته باشند.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارای قدرت و شوکت است، باید به ناموس و احترام نسب و وابستگان خود توجه داشته باشد؛ زیرا او مانند آینه‌ای است که گرد و غبار گذشته و تاریخ را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته است این پرسش را پاسخ دهد که چرا با وجود هفتاد و دو ملت و مذهب مختلف، همه آنها در نهایت به یک دین و یک پیامبر بازمی‌گردند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان به پیری می‌رسد، نفس او دیگر به دستورات ما گوش نمی‌دهد و در واقع از آن اطاعت نمی‌کند. در این دوران، نهی از کارهای نادرست شبیه به زخمی است که همیشه باقی می‌ماند و التیامی نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: کاتب اعمال ما دیگر نمی‌تواند نامه‌مان را بنویسد، زیرا آنقدر با کارهای زشت ما پر شده است.

هوش مصنوعی: در ذهنم، نوشته‌های اعمال خودم را می‌بینم که مانند خط نوشیدنی در مقابل چشمانم قرار دارد.

هوش مصنوعی: تشنگی شدید من با تر دامنی که از آن آب برده‌ام، کم شده است. حالا دیگر کارم با کوثر (آب بهشتی) که در بهشت است، زیاد نیست.

هوش مصنوعی: اگر در دنیا بخواهی افرادی با دل و احساس واقعی را بشناسی، به تو نشان می‌دهم که نام خداوندی را مشاهده کنی که در عین آنکه بی‌نشان است، مانند یک حرف پنهان، وجودش واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: اگر سخن‌ران مقام و ارزشش پایین باشد، تأثیر سخنِ او نیز کم‌رنگ خواهد بود. اعتبار و شایستگی او بستگی به این دارد که شعرش چقدر ارزشمند و دلنشین است.

هوش مصنوعی: در دل طبیعت و جنگل، من شکارچی هستم و گرفتار کردن من مانند تله‌ای است که برای صید استفاده می‌شود. تو که غایت و هدف من هستی، آن مرغی که به دنبال مفهوم و معناست، در پناه من و در زیر زانویم به دنبال دانه می‌گردد.

هوش مصنوعی: شاعرانی که توانایی درک عمیق معنای شعر را ندارند، نمی‌توانند افکار و احساسات خود را به خوبی بیان کنند. مانند ترازویی که فقط یک طرف آن سنگینی دارد و نمی‌تواند تعادل را حفظ کند، شعرشان نیز از نظر نکته و وزن نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: درختان میوه را از پوست خود جدا می‌کنند، همان‌طور که اگر سخن شیرین و پرمغزی داشته باشیم، مفهوم آن نیز باید پرورش یابد.

هوش مصنوعی: در بستان شعر، هر چیز جدید و زیبا که به آن افزوده می‌شود حاصل تلاش و زحمت است، حتی اگر به ظاهر کم ارزش به نظر برسد. این نشان‌دهنده ارزش و اهمیت هر چیزی است که در آنجا خلق می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره می‌کند به اینکه در میان موجوداتی که به عنوان حیوان شناخته می‌شوند، برخی از آن‌ها می‌توانند به مراتب خطرناک‌تر و آسیب‌رسان‌تر از زهر باشند. از این رو، برخی از حیوانات یا موجودات در ظاهر بی‌ضرر، ممکن است خطرات جدی به همراه داشته باشند.

هوش مصنوعی: بهتر است به دریا شعر نزدیک نشوی، زیرا ممکن است خطرناک باشد. هرچند که شاید بتوانی عمق مهارت نویسنده را ببینی، اما باید مراقب باشی که خودت پا به آب نگذاری.

هوش مصنوعی: اگرچه سخن به پایان می‌رسد و مانند کلیم (حضرت موسی) کلامی که گفتنی است، وجود ندارد، اما در سکوت تو هنوز داستان‌ها و حکایت‌هایی نهفته است.

هوش مصنوعی: ای خداوند، آنچه را که باید بگویم، بر زبانم جاری کن در زمانی که فرد در سکوت به شدت نیازمند است.