جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال</p></div>
<div class="m2"><p>از هر چه نمو کند نکوتر می بال</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشم گریانم آبیار است ترا</p></div>
<div class="m2"><p>ای داغ ازین شکفته روتر می بال</p></div></div>

شمارهٔ ۸۱

از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال
از هر چه نمو کند نکوتر می بال
چشم گریانم آبیار است ترا
ای داغ ازین شکفته روتر می بال

هوش مصنوعی: این اشعار درباره عشق و زیبایی هستند. شاعر از لاله و گل که نماد زیبایی و طراوت‌اند، خوشنود است و به زیبایی‌های طبیعی اشاره می‌کند. همچنین، با ذکر چشمان اشکبارش، دلی پر از غم و فقدان را به تصویر می‌کشد و به عشق و داغی که در دل دارد، اشاره می‌کند. شاعر زیبایی را در میان درد و غم‌های خود جستجو می‌کند.

شمارهٔ ۷۹

شمارهٔ ۸۰

هوش مصنوعی: از لاله و گل به زیبایی و عطرشان لذت می‌برم و از هر چیزی که رشد کند و خوب باشد، بیشتر لذت می‌برم.

از لاله و گل به رنگ و بوتر می بال

از هر چه نمو کند نکوتر می بال

هوش مصنوعی: چشمانم به اشک می‌بارند، تو ای درد چقدر زیبا شده‌ای، از این رویداد غم‌انگیز.

چشم گریانم آبیار است ترا

ای داغ ازین شکفته روتر می بال

شمارهٔ ۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده