جویای تبریزی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۳ - در وصف آیینه خانه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این آینه خانه از وفور لمعان</p></div>
<div class="m2"><p>وز صافی و روشنی بود چشم جهان</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نواب درو نشسته چون مردم چشم</p></div>
<div class="m2"><p>خدام به دورش زده صف چون مژگان</p></div></div>

این آینه خانه از وفور لمعان
وز صافی و روشنی بود چشم جهان
نواب درو نشسته چون مردم چشم
خدام به دورش زده صف چون مژگان

هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و درخشندگی آینه منزل است که به روشنی و وضوح آن اشاره دارد. در آن، نواب به مانند مردم در آنجا نشسته‌اند و خدمتکاران دور او را احاطه کرده‌اند، همان‌طور که مژگان دور چشم را احاطه می‌کند. به طور کلی، شعر به توصیف فضایی زیبا و دلربا می‌پردازد.

شمارهٔ ۲۲ - در معذرت حفظ الله خان

شمارهٔ ۲۳ - در وصف آیینه خانه

هوش مصنوعی: این آینه خانه به خاطر وجود نور و روشنایی فراوان، چشمان جهان را به خود جلب کرده است.

این آینه خانه از وفور لمعان

وز صافی و روشنی بود چشم جهان

هوش مصنوعی: نواب در خانه نشسته و مانند مردم، خدام به دور او ایستاده‌اند و صفی تشکیل داده‌اند مانند مژگان چشم.

نواب درو نشسته چون مردم چشم

خدام به دورش زده صف چون مژگان

شمارهٔ ۲۳ - در وصف آیینه خانه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده