هوش مصنوعی: من هرگز زیر بار شرم و خفت نخواهم رفت، چون همت و اراده‌ام به اندازه‌ای است که همچون دانه‌ای گوهری از آب خودم به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هرگز احساس شرمندگی نکردم از نعمت‌هایی که به من رسیده، چون هیچ‌وقت با کمبود یا زیان در زندگی‌ام مواجه نشده‌ام، مثل دانه‌ای که از باران نترسد.

هوش مصنوعی: خداوند روزی ما را هر کجا که باشد به ما می‌رساند، همان‌طور که مورچه دانه‌های خود را از لانه‌اش بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: من که از نور و زیبایی الهی پر از عشق و شوق هستم، چگونه می‌توانم نگران یا ترسیده از خطرات و چالش‌های زندگی باشم؟