هوش مصنوعی: در شب، زمانی که شرابی به رنگ ارغوان در لیوان بود، باده به شدت جانش را شعله‌ور کرده بود.

هوش مصنوعی: این عبارت به زیبایی و لطافت بخشی از کلام اشاره دارد که از دل زبانی خالص و بی‌آلایش بیرون می‌آید. این کلام مانند پارچه‌ای گرانبها و پرنقش و نگار است که جلوه‌ای خاص دارد و به طور طبیعی به دل listener می‌نشیند. این اشاره به تازگی و زیبایی کلامی است که می‌تواند احساسات را با نرمی و ظرافت منتقل کند.

هوش مصنوعی: امشب، زیبایی و درخشش یار، مانند نوری است که ماه را در خود غرق کرده و مهرش را بر زمین و آسمان گسترده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که در صبح با وزش باد به حرکت درآمده، پرده‌ای که بر روی چهرهٔ رازهایش بود را کنار زده و ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: امشب چشمان بد حسود را دور کردم، زیرا تیر مژگان یار به زیبایی ابرویش، شور و هیجان را در دریا جاری کرده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های کنجکاو او، به خاطر نازپروردی زیادش، به خوبی از حیا و شرم خود آگاه بود و در خواب عمیق فرو رفته بود.

هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد درباره خود صحبت کند و خود را تعریف کند، در واقع واقعیت وجودی‌اش را به زبان می‌آورد.